Τα
"θηρία" και οι "δράκοι" των
μύθων, αν αποκαλυφθούν, θα είναι κάτι
πολύ διαφορετικό απ' αυτό που φανταζόμαστε.
Γι' αυτόν τον λόγο υπήρχε αυτή η ανάγκη.
Μπορεί αυτό, το οποίο ο Θεός περιέγραφε
κωδικοποιημένα ως μολυσμένο "μήλο"
- και άρα σαν υπέρτατο κακό -, να είναι
η δική Του Δωρεά, που η κακή της χρήση
να την κάνει θανατηφόρα. Μπορεί Αυτός,
τον οποίο σου έστειλε ως αγαπημένο
Απεσταλμένο, να είναι ο Διάβολος, που
εσύ εν αγνοία σου λατρεύεις ...Ο Διάβολος,
που δεν γνώριζες, μέχρι που σου Τον
αποκάλυψε Εκείνος που σου Τον έστειλε.
Άρα; ...Άρα, έπρεπε να μπορεί να αποδείξει
κάποτε πως όλα αυτά ήταν ένα οργανωμένο
Σχέδιο για το καλό σου και όχι για το
καλό Του ...Για το καλό, το οποίο θα ήταν
τέλειο, άφθαρτο και αιώνιο και το οποίο
δεν θα μπορούσες με κανέναν τρόπο να
δημιουργήσεις μόνος σου. Έπρεπε να
μπορεί να αποδείξει ότι το κακό "θηρίο",
που περιγράφει ο μύθος ή το απόκρυφο
κείμενο, ταυτιζόταν με ένα πρόσωπο, το
οποίο είχε τελείως διαφορετική "εικόνα"
ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αυτή η "ψευδαίσθηση" επιτυγχάνεται με τα κωδικοποιημένα κείμενα ...Τα κείμενα των οποίων οι λέξεις "κρύβουν" ταυτότητες ...Τα κείμενα, τα οποία "ανοίγουν" μόνον όταν τα γράμματα αποκαλύψουν τους αριθμούς των λέξεων. Είναι άλλο πράγμα ένας αριθμός, ο οποίος περιγράφεται ως γράμμα και άλλο πράγμα ένα γράμμα, το οποίο "μετριέται" με αριθμό. Το πρώτο ακολουθεί τους γενικούς κανόνες που ακολουθεί μια ολόκληρη κοινωνία, η οποία χρησιμοποιεί τα γράμματα ως αριθμούς και το δεύτερο ακολουθεί μόνον τους κανόνες τού δημιουργού της. Ένας δημιουργός, δηλαδή, ο οποίος θέλει να "κλειδώσει" ένα κείμενο, μπορεί να μετράει τα γράμματα όπως θέλει, προκειμένου να συνθέσει κώδικα ...Αρκεί να περιλαμβάνει όλα τα γράμματα ενός αλφαβήτου και ο "αλγόριθμος" να είναι σταθερός.
Μπορεί να τα μετράει ανά τριάδες ή ανά εξάδες ή ανά εννιάδες ...Δικός του είναι ο "κώδικας", ό,τι θέλει κάνει. Μπορεί, δηλαδή, να μετράει το Α, το Δ, το Η κλπ. ως 1 ...το Β, το Ε, το Θ ως 2 κλπ.. Μπορεί να θέλει να μετράει το Α, το Η, το Ν ως 1 ...το Β, το Θ, το Ξ ως 2 κλπ.. Μπορεί να το κάνει με εννιάδες. Δεν υπάρχει περιορισμός, εφόσον ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, προκειμένου να διασφαλίσει αυτό το οποίο θέλει. Ποιο είναι αυτό; ...Το σταθερό αποτέλεσμα του "κλειδώματος" και το "απόρρητο" τού όλου θέματος. Αν ο καθένας μπορούσε να "ξεκλειδώσει" τα "κλειδωμένα", γιατί να μπει κάποιος στον κόπο να τα "κλειδώσει";
Ποια θεωρούμε "κλειδωμένα" κείμενα; ...Όλα εκείνα, τα οποία παρουσιάζουν ως έλλογα όντα διάφορα τέρατα, γίγαντες, ζώα κλπ.. Το σύνολο δηλαδή της ελληνικής μυθολογίας, με τα άλογα που πετούσαν και τα φίδια που ήταν μεταμορφωμένοι θεοί, είναι "κλειδωμένα". "Κλειδωμένη" είναι και η "ναυαρχίδα" της ελληνικής γλώσσας, τα Ομηρικά Έπη. Οι Θεοί, οι "μάγισσες", οι "Κύκλωπες" και οι "Σειρήνες" είναι κάτι άλλο απ’ αυτό τα οποίο εκ πρώτης περιγράφεται. Το ίδιο "κλειδωμένο" είναι και το απολύτως κορυφαίο χριστιανικό αποκρυφιστικο κείμενο, που είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη ...Ένα κείμενο, το οποίο περιγράφει "θηρία" και "δράκοντες" και το οποίο γράφηκε στην ελληνική γλώσσα, για τους ίδιους λόγους, από τον ίδιο ΝΟΥ.
Η Αποκάλυψη, μάλιστα, είναι πολύ πιο "γενναιόδωρη" απ' όλα τα υπόλοιπα κείμενα της ελληνικής γραμματείας ...Μας δίνει ως πληροφορία ασφαλή αυτό το οποίο όλοι οι υπόλοιποι υπέθεταν, αλλά δεν ήταν σίγουροι, εφόσον δεν μπορούσαν να το αποδείξουν ...Μας αποκαλύπτει άμεσα - και απολύτως ευθέως - ότι η ελληνική γλώσσα είναι "κλειδωμένη" μορφή λόγου, πράγμα το οποίο δεν μπορούσαν να το αποδείξουν όλοι οι υπόλοιποι, εφόσον δεν μπορούσαν να την "ξεκλειδώσουν" και άρα να δικαιωθούν εκ του αποτελέσματος.
Τι μας λέει η Αποκάλυψη; ..."Ώδε η σοφία εστίν. ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. αριθμός γαρ ανθρώπου εστί. και ο αριθμός αυτού χξς'.". (Εδώ είναι αναγκαία η σοφία. Εκείνος που έχει νόησιν άς λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου. είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι χξς' (666).) (Αποκ. Ιωάν. 13.18). Από αυτήν τη φράση της Αποκάλυψης αποκαλύπτεται με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι η ελληνική γλώσσα είναι "κλειδωμένη". Όποιος δέχεται την Αποκάλυψη ως θείο έργο, δέχεται και τα όσα γράφονται σ’ αυτήν στο σύνολό τους.
Εδώ μας βεβαιώνει ότι υπάρχει αριθμός, που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο, καθώς και μία έννοια, όπως το "θηρίον". Υπάρχει δηλαδή ένα "θηρίον", το οποίο αναγνωρίζεται από τον "αριθμό" του και αυτός είναι άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος, όμως, ως χαρακτηριστικό, απ’ όσα γνωρίζουμε, έχει μόνον το όνομα του. Με το όνομα ξεχωρίζουμε έναν άνθρωπο από έναν άλλο. Άρα, εφόσον το μόνο χαρακτηριστικό είναι το όνομα, από εκεί πρέπει να βρούμε τον αριθμό, που είναι κι αυτός χαρακτηριστικός. Ένα όνομα είναι μία λέξη και μία λέξη αποτελείται από γράμματα. Συνεπώς το ζητούμενο είναι να βρούμε τη σχέση εκείνη, η οποία υπάρχει μεταξύ αριθμών και γραμμάτων.
Αυτήν τη σχέση την αναζητούμε στην Αποκάλυψη και τα Ευαγγέλια - πλην του Ματθαίου -, που είναι γραμμένα στα ελληνικά. Έτσι τα γράμματα είναι τα 24 της ελληνικής.. Τα γράμματα ενός αλφαβήτου, όμως, έχουν πάντα μια μόνιμη θέση στη σειρά με την οποία εμφανίζονται. Άρα, επίσης μόνιμη μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε αρίθμησή τους, όπως κι αν "ομαδοποιηθούν". Έτσι, το άλφα εμφανίζεται πάντα πρώτο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 1, ενώ το γιώτα εμφανίζεται πάντα ένατο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 9. Εδώ θα συναντήσουμε ένα άλλο πρόβλημα. Ενώ τα γράμματα είναι 24, οι αριθμοί είναι εννέα. Το μηδέν δεν υπολογίζεται, γιατί δεν αντιπροσωπεύει κανένα γράμμα. Εφόσον λοιπόν προσπαθούμε να βρούμε έναν τύπο ή έναν πίνακα, που να δείχνει τη σχέση αυτήν, πρέπει ν’ αποφασίσουμε για την ακριβή αντιστοιχία ...αν το κάπα είναι 1 ή 10, όπως και το ωμέγα 6 ή 24.
Ποιο είναι το πρόβλημά μας τώρα; Όντας σίγουροι ότι η ελληνική γλώσσα είναι μια γλώσσα που "κλειδώνεται", το αμέσως επόμενο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι να βρούμε τα "κλειδιά" της. Αφού είμαστε πλέον σίγουροι ότι "κλειδώνεται", πρέπει να βρούμε το πώς "κλειδώνεται". Πού θα βρούμε όμως τα "κλειδιά" της μέσα στο "χάος" της ελληνικής γραμματείας; Πού θα βρεις τα "κλειδιά" μέσα σε έναν "ωκεανό" γνώσης που έχουν δημιουργήσει οι Έλληνες και ο οποίος "ωκεανός" για χιλιάδες χρόνια "φιλτράρεται" καθημερινά από άπειρους ελληνόφωνους, χωρίς ποτέ να έχει δείξει σημάδια αδυναμίας στην άμυνά του;
Σκεπτόμενοι πονηρά, τι κάνουμε; Εφόσον πιστεύουμε στον Χριστό, πιστεύουμε και στην ιδιότητά Του. Άρα, ως Υιός του Θεού, θα γνωρίζει το Σχέδιο τού Θεού. Εφόσον λοιπόν είναι ο Υιός του Θεού, θα γνωρίζει και τη γλώσσα στην οποία "αποτύπωσε" ο Θεός το Σχέδιο Του. Εφόσον όμως θα ήθελε ο Ίδιος να μπορεί κάποτε να μας αποδείξει με αδιαμφισβήτητο τρόπο την ταυτότητά Του, τι θα ήταν το ιδανικότερο; ...Στον κύριο "όγκο" τής κληρονομιάς Του, που ταυτίζεται με τον Ίδιο, να μας είχε αφήσει τα "κλειδιά" της. Εφόσον ο Χριστός ταυτίζεται μόνον με τον Λόγο Του και τίποτε άλλο, είναι βέβαιο ότι μέσα στον Λόγο που μας άφησε, θα πρέπει να υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που μας ενδιαφέρουν. Από το άπειρο, δηλαδή, περιοριστήκαμε σε ένα βιβλίο, το οποίο είναι η Καινή Διαθήκη ...και αυτό όχι ολόκληρο, εφόσον μπορούμε να περιοριστούμε μόνον στα τρία Ευαγγέλια που είναι γραμμένα στα ελληνικά.
Μέσα σε αυτόν τον περιορισμένο όγκο, ο οποίος περιγράφει το σύνολο του Λόγου τού Χριστού, αναζητούμε τα "κλειδιά" τής ελληνικής γλώσσας. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν, γιατί έπρεπε ο Χριστός να βρει τρόπο να μας "ενημερώσει" ότι γνώριζε αυτά τα οποία θα συμβούν - και εξαιτίας Του - στον κόσμο, προκειμένου κάποτε να "δικαιωθεί" και αυτός ο Ίδιος. Σύμφωνα λοιπόν με τον Λόγο του Χριστού, που είναι Γνώστης, το ζητούμενο για την Ολοκλήρωση του Σχεδίου τού Θεού είναι να γεννηθεί ο Υιός του Ανθρώπου. Για να γεννηθεί ένας άνθρωπος πρέπει να συμπληρωθούν 9 μήνες. Επίσης, μας διαβεβαιώνει ότι, πριν να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν, δεν θα αλλάξει ούτε ένα "Ιώτα". Το "Ιώτα", όμως, είναι το ένατο γράμμα και άρα εύκολα αντιστοιχείται με το 9.
Τι προκύπτει από όλα αυτά; ...Ότι το Σχέδιο, μέχρι να ολοκληρωθεί, θα απαιτήσει εννέα "βήματα". Τα γράμματα, δηλαδή, πρέπει να κατανεμηθούν μέσα σε αυτά τα "βήματα". Εφόσον λοιπόν έχουν σταθερή θέση μεταξύ τους, αυτό σημαίνει ότι χωρίζονται κατά "εννιάδες". Κάθε φορά που ένα γράμμα ξεπεράσει το 9, γυρνά πίσω στην αρχή. Το δέκατο γράμμα, δηλαδή, θα πάει στο πρώτο βήμα, όπως και το δέκατο ένατο ...Το ενδέκατο θα πάει στο δεύτερο βήμα, όπως και το εικοστό. Αυτό συμβαίνει, γιατί κάθε αριθμός είναι ένα "βήμα" που πρέπει να γίνει, και το "βήμα" είναι σημαντικό. Τα γράμματα είναι αυτά, τα οποία γεμίζουν τον κάθε αριθμό. Έτσι το κάπα είναι 1 και το λάμδα - που είναι το αμέσως επόμενο - είναι 2 και η αντιστοιχία συνεχίζεται.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει αναλυτικά αυτήν την αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών.
Όλα τα παραπάνω έχουν μόνον φιλολογική αξία κι όσο εύκολα μπορεί κάποιος να τα δεχτεί, παρόμοια - αν όχι με μεγαλύτερη ευκολία - μπορεί και να τα απορρίψει. Όλα αυτά είναι ένα αυθαίρετο "κλειδί", το οποίο το "φτιάξαμε" με υποθέσεις και δεν γνωρίζουμε καν αν λειτουργεί ...Είναι μια απλή θεωρία. Όμως, για να έχει βάση μία οποιαδήποτε θεωρία, πρέπει να έχει κι εφαρμογή. Πώς μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι τα παραπάνω έχουν κάποιο νόημα ή κάποια εφαρμογή; ...Πάλι πρέπει ν’ ανατρέξουμε στο Λόγο του Χριστού και στο Ευαγγέλιο γενικότερα. Πρέπει να βρούμε μερικά στοιχεία, τα οποία θα μας βοηθήσουν να δούμε αν αυτό το "κλειδί", που υποτίθεται ότι ανακαλύψαμε, έχει κάποια στοιχειώδη λειτουργικότητα. Πρέπει να κάνουμε μια πρώτη δοκιμή σε κάτι "κλειδωμένο", για να δούμε αν δουλεύει το "κλειδί" αυτό.
Απλά πράγματα ...Πρέπει να κάνουμε αυτό, το οποίο κάνει ο οποιοσδήποτε έχει στα χέρια του ένα "κλειδί" και θέλει να δει αν έχει την παραμικρή αξία ...Ψάχνει να βρει μια εφαρμογή και άρα ψάχνει να βρει μια "κλειδαριά" που να ταιριάζει. Αυτό θα κάνουμε κι εμείς. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε με τη βοήθεια του Λόγου του Ιησού μια "κλειδαριά", για να δοκιμάσουμε το "κλειδί" που έχουμε στα χέρια μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Δεν μπορείς να καταλάβεις διαφορετικά τα "κλειδωμένα" κείμενα. Φαίνονται ποια είναι τα "κλειδωμένα" κείμενα ...Είναι όλα εκείνα, τα οποία δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς περιγράφουν.
Όταν διαβάζεις για παράδειγμα την Αποκάλυψη, φτάνεις σε αδιέξοδο, προσπαθώντας να φανταστείς τους δράκους να συνεργάζονται με θηρία και στα σχέδιά τους να συμμετέχουν άλογα και αρνία. Κι αν ακόμα η φαντασία σου σε οδηγήσει κάπου, έχεις πάντα το ίδιο πρόβλημα όταν επιχειρείς την ανάλυσή της. Άλλοι μπορούν να δεχτούν την άποψή σου κι άλλοι όχι. Η ύπαρξη όμως αυτών των εννοιών αποδεικνύει αρχικά ότι το κείμενο αυτό είναι κλειδωμένο. Καθώς αναζητούμε μία άκρη μέσα από το Ευαγγέλιο, φτάνουμε στο χωρίο εκείνο, όπου ο Χριστός με επιμονή δεν δέχεται το επίθετο "αγαθός". Αγαθός, κατά τον Χριστό, είναι μόνον ο Θεός...
...(Ματθ. 19.16-19.17) "Και ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ. Διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ. Τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μή είς, ο Θεός." (Ένας πλησίασε καί τού είπε. "Διδάσκαλε αγαθέ, τί καλό πρέπει νά κάνω διά νά έχω αιώνιον ζωήν;". Αυτός δέ τού είπε. "Γιατί με λές αγαθόν; Κανείς δέν είναι αγαθός παρά ένας, ο Θεός.). Αν προσθέσουμε τους αριθμούς, που αντιστοιχούν στα γράμματα των δύο αυτών λέξεων, αποκαλύπτεται ότι υπάρχει μία "σύμπτωση" ...Υπάρχει μια μυστηριώδης "εξίσωση" ...Μια "εξίσωση", που, αν βρούμε πως αυτήν "παράγεται", μπορούμε ν' ανακαλύψουμε τον "αλγόριθμό" της. Από την εξίσωση, δηλαδή, μπορούμε να βρούμε τον "αλγόριθμο" και με τον "αλγόριθμο" να βρίσκουμε τα "ισοδύναμα" ή "ισότιμα" ή "όμοια" ή "ίσα" που αφορούν τους μύθους και τα αποκρυφιστικά κείμενα. Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα ισχύει:
...και άρα, Θεός = 28 = Αγαθός. Στην ίδια φράση ο Χριστός δεν αρνείται τον προσδιορισμό "διδάσκαλος". Βλέπουμε και πάλι την ταύτιση: Χριστός = 46 = Διδάσκαλος. Ο προφήτης Ησαΐας, προφητεύοντας, λέει ότι η Παρθένος Μαρία θα γεννήσει Υιόν, που θα θυσιαστεί για τις αμαρτίες τού κόσμου και θα ονομάζεται Εμμανουήλ = 33. Το 33 μάς παραπέμπει απευθείας στην ηλικία του Χριστού κατά τη στιγμή της Θυσίας. Άρα ο Χριστός τη στιγμή εκείνη - της Θυσίας - είναι ο Εμμανουήλ = 33.
Ο Χριστός μέσα στο Λόγο Του δεν αποκαλύπτει απευθείας την ταυτότητά Του, αλλά χρησιμοποιεί μυστηριώδεις προσδιορισμούς. Ταυτίζει τον Εαυτό Του με το φως ή την αλήθεια. (Ιωάν. 8.12) "Εγώ ειμί το φώς τού κόσμου". Ο Χριστός είναι το φως κι εμείς πρέπει να διερευνήσουμε τι ακριβώς εννοεί. Φως παράγει ένας λύχνος και φως παράγει επίσης ο ισχυρότερος των φωστήρων, ο Ήλιος. Την ταυτότητά Του την αναζητούμε όχι στην έννοια του φωτός, που είναι σχετική, αλλά στην έννοια του φωστήρα, που είναι η απόλυτη. Ο Ήλιος παράγει απόλυτα ισχυρότερο φως από μία λυχνία. Αν ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τότε το φως Του μόνον με αυτό του Ηλίου μπορεί να παραλληλιστεί και άρα ο Ίδιος με τον Ήλιο. Ήλιος = 33 = Εμμανουήλ, και, Φωστήρας Ήλιος = 77 = Υιός του Ανθρώπου.
Επίσης στο (Ιωάν. 18.37) αναφέρει τα εξής δυσνόητα: "Εγώ είς τούτο γεγέννημαι καί είς τούτο ελήλυθα είς τόν κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία. Πάς ο ώς εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής". (Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα καί γι’ αυτό ήλθα εις τόν κόσμον, διά νά μαρτυρήσω τήν αλήθειαν. Όποιος είναι από τήν αλήθειαν, ακούει τήν φωνήν μου.). Ο Λόγος Του σε αυτό το σημείο είναι σε μεγάλο βαθμό σύνθετος και περίπλοκος. Αποκαλύπτει τον λόγο γέννησής Του, που είναι η μαρτυρία της αλήθειας, αλλά ταυτόχρονα μας βεβαιώνει ότι αυτά, τα οποία λέει, είναι αληθινά. Η ταύτισή Του με την αλήθεια είναι ταυτόχρονα καί άμεση καί έμμεση, και άρα απόλυτη. Αυτός λέει την αλήθεια και Αυτόν ακούει όποιος είναι από την αλήθεια. Ο Ίδιος είναι η Αλήθεια και αυτή είναι η αληθινή Μαρτυρία Του. Ο Ίδιος είναι η αλήθεια και ο Ίδιος είναι Αυτός που μας το βεβαιώνει. Εμμανουήλ = Αλήθεια = 33 = Μαρτυρία = Μάρτυρας. Αυτός, που αναφέρεται εκείνη τη στιγμή στην αλήθεια, είναι ο Χριστός. Χριστός = 46 = Αληθινός = Παναληθής.
Ο Παναληθής είναι ο Υιός του Ανθρώπου, που γεννήθηκε για να σώσει τον κόσμο με τη μαρτυρία της Αλήθειας. Αυτόν προφανώς περιμένουν οι πιστοί τού Χριστού για να τους σώσει ...Ένα πρόσωπο, το οποίο μοιάζει με τον Διόνυσο των αρχαίων Ελλήνων ...Τον Διόνυσο, ο οποίος ήταν ο θεός της αμπέλου ...Μια "άμπελος", που συνδέει τα δύο αυτά πρόσωπα, εφόσον ο Χριστός αυτοχαρακτηρίζεται "Άμπελος" και στην πιο μυστηριακή στιγμή τής πορείας Του δίνει στους πιστούς Του κρασί, δηλώνοντας ότι αυτό είναι το αίμα Του. "Άμπελος" = 33. Αυτός θα σώσει τον κόσμο την τελευταία στιγμή ...Την ύστατη ώρα, που έλεγαν οι αρχαίοι ...Την ώρα τής μεγάλης θλίψης, όταν δεν θα φαίνεται από πουθενά ελπίδα ...Θα λειτουργήσει σαν τον από μηχανής Θεό των αρχαίων τραγωδιών ...Υιός του Ανθρώπου = 77 = Σωτήρας του Κόσμου = Λάμψη της Αλήθειας = Θεός Διόνυσος = Από μηχανής θεός.
Αυτή η "ψευδαίσθηση" επιτυγχάνεται με τα κωδικοποιημένα κείμενα ...Τα κείμενα των οποίων οι λέξεις "κρύβουν" ταυτότητες ...Τα κείμενα, τα οποία "ανοίγουν" μόνον όταν τα γράμματα αποκαλύψουν τους αριθμούς των λέξεων. Είναι άλλο πράγμα ένας αριθμός, ο οποίος περιγράφεται ως γράμμα και άλλο πράγμα ένα γράμμα, το οποίο "μετριέται" με αριθμό. Το πρώτο ακολουθεί τους γενικούς κανόνες που ακολουθεί μια ολόκληρη κοινωνία, η οποία χρησιμοποιεί τα γράμματα ως αριθμούς και το δεύτερο ακολουθεί μόνον τους κανόνες τού δημιουργού της. Ένας δημιουργός, δηλαδή, ο οποίος θέλει να "κλειδώσει" ένα κείμενο, μπορεί να μετράει τα γράμματα όπως θέλει, προκειμένου να συνθέσει κώδικα ...Αρκεί να περιλαμβάνει όλα τα γράμματα ενός αλφαβήτου και ο "αλγόριθμος" να είναι σταθερός.
Μπορεί να τα μετράει ανά τριάδες ή ανά εξάδες ή ανά εννιάδες ...Δικός του είναι ο "κώδικας", ό,τι θέλει κάνει. Μπορεί, δηλαδή, να μετράει το Α, το Δ, το Η κλπ. ως 1 ...το Β, το Ε, το Θ ως 2 κλπ.. Μπορεί να θέλει να μετράει το Α, το Η, το Ν ως 1 ...το Β, το Θ, το Ξ ως 2 κλπ.. Μπορεί να το κάνει με εννιάδες. Δεν υπάρχει περιορισμός, εφόσον ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, προκειμένου να διασφαλίσει αυτό το οποίο θέλει. Ποιο είναι αυτό; ...Το σταθερό αποτέλεσμα του "κλειδώματος" και το "απόρρητο" τού όλου θέματος. Αν ο καθένας μπορούσε να "ξεκλειδώσει" τα "κλειδωμένα", γιατί να μπει κάποιος στον κόπο να τα "κλειδώσει";
Ποια θεωρούμε "κλειδωμένα" κείμενα; ...Όλα εκείνα, τα οποία παρουσιάζουν ως έλλογα όντα διάφορα τέρατα, γίγαντες, ζώα κλπ.. Το σύνολο δηλαδή της ελληνικής μυθολογίας, με τα άλογα που πετούσαν και τα φίδια που ήταν μεταμορφωμένοι θεοί, είναι "κλειδωμένα". "Κλειδωμένη" είναι και η "ναυαρχίδα" της ελληνικής γλώσσας, τα Ομηρικά Έπη. Οι Θεοί, οι "μάγισσες", οι "Κύκλωπες" και οι "Σειρήνες" είναι κάτι άλλο απ’ αυτό τα οποίο εκ πρώτης περιγράφεται. Το ίδιο "κλειδωμένο" είναι και το απολύτως κορυφαίο χριστιανικό αποκρυφιστικο κείμενο, που είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη ...Ένα κείμενο, το οποίο περιγράφει "θηρία" και "δράκοντες" και το οποίο γράφηκε στην ελληνική γλώσσα, για τους ίδιους λόγους, από τον ίδιο ΝΟΥ.
Η Αποκάλυψη, μάλιστα, είναι πολύ πιο "γενναιόδωρη" απ' όλα τα υπόλοιπα κείμενα της ελληνικής γραμματείας ...Μας δίνει ως πληροφορία ασφαλή αυτό το οποίο όλοι οι υπόλοιποι υπέθεταν, αλλά δεν ήταν σίγουροι, εφόσον δεν μπορούσαν να το αποδείξουν ...Μας αποκαλύπτει άμεσα - και απολύτως ευθέως - ότι η ελληνική γλώσσα είναι "κλειδωμένη" μορφή λόγου, πράγμα το οποίο δεν μπορούσαν να το αποδείξουν όλοι οι υπόλοιποι, εφόσον δεν μπορούσαν να την "ξεκλειδώσουν" και άρα να δικαιωθούν εκ του αποτελέσματος.
Τι μας λέει η Αποκάλυψη; ..."Ώδε η σοφία εστίν. ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. αριθμός γαρ ανθρώπου εστί. και ο αριθμός αυτού χξς'.". (Εδώ είναι αναγκαία η σοφία. Εκείνος που έχει νόησιν άς λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου. είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι χξς' (666).) (Αποκ. Ιωάν. 13.18). Από αυτήν τη φράση της Αποκάλυψης αποκαλύπτεται με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι η ελληνική γλώσσα είναι "κλειδωμένη". Όποιος δέχεται την Αποκάλυψη ως θείο έργο, δέχεται και τα όσα γράφονται σ’ αυτήν στο σύνολό τους.
Εδώ μας βεβαιώνει ότι υπάρχει αριθμός, που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο, καθώς και μία έννοια, όπως το "θηρίον". Υπάρχει δηλαδή ένα "θηρίον", το οποίο αναγνωρίζεται από τον "αριθμό" του και αυτός είναι άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος, όμως, ως χαρακτηριστικό, απ’ όσα γνωρίζουμε, έχει μόνον το όνομα του. Με το όνομα ξεχωρίζουμε έναν άνθρωπο από έναν άλλο. Άρα, εφόσον το μόνο χαρακτηριστικό είναι το όνομα, από εκεί πρέπει να βρούμε τον αριθμό, που είναι κι αυτός χαρακτηριστικός. Ένα όνομα είναι μία λέξη και μία λέξη αποτελείται από γράμματα. Συνεπώς το ζητούμενο είναι να βρούμε τη σχέση εκείνη, η οποία υπάρχει μεταξύ αριθμών και γραμμάτων.
Αυτήν τη σχέση την αναζητούμε στην Αποκάλυψη και τα Ευαγγέλια - πλην του Ματθαίου -, που είναι γραμμένα στα ελληνικά. Έτσι τα γράμματα είναι τα 24 της ελληνικής.. Τα γράμματα ενός αλφαβήτου, όμως, έχουν πάντα μια μόνιμη θέση στη σειρά με την οποία εμφανίζονται. Άρα, επίσης μόνιμη μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε αρίθμησή τους, όπως κι αν "ομαδοποιηθούν". Έτσι, το άλφα εμφανίζεται πάντα πρώτο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 1, ενώ το γιώτα εμφανίζεται πάντα ένατο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 9. Εδώ θα συναντήσουμε ένα άλλο πρόβλημα. Ενώ τα γράμματα είναι 24, οι αριθμοί είναι εννέα. Το μηδέν δεν υπολογίζεται, γιατί δεν αντιπροσωπεύει κανένα γράμμα. Εφόσον λοιπόν προσπαθούμε να βρούμε έναν τύπο ή έναν πίνακα, που να δείχνει τη σχέση αυτήν, πρέπει ν’ αποφασίσουμε για την ακριβή αντιστοιχία ...αν το κάπα είναι 1 ή 10, όπως και το ωμέγα 6 ή 24.
Ποιο είναι το πρόβλημά μας τώρα; Όντας σίγουροι ότι η ελληνική γλώσσα είναι μια γλώσσα που "κλειδώνεται", το αμέσως επόμενο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι να βρούμε τα "κλειδιά" της. Αφού είμαστε πλέον σίγουροι ότι "κλειδώνεται", πρέπει να βρούμε το πώς "κλειδώνεται". Πού θα βρούμε όμως τα "κλειδιά" της μέσα στο "χάος" της ελληνικής γραμματείας; Πού θα βρεις τα "κλειδιά" μέσα σε έναν "ωκεανό" γνώσης που έχουν δημιουργήσει οι Έλληνες και ο οποίος "ωκεανός" για χιλιάδες χρόνια "φιλτράρεται" καθημερινά από άπειρους ελληνόφωνους, χωρίς ποτέ να έχει δείξει σημάδια αδυναμίας στην άμυνά του;
Σκεπτόμενοι πονηρά, τι κάνουμε; Εφόσον πιστεύουμε στον Χριστό, πιστεύουμε και στην ιδιότητά Του. Άρα, ως Υιός του Θεού, θα γνωρίζει το Σχέδιο τού Θεού. Εφόσον λοιπόν είναι ο Υιός του Θεού, θα γνωρίζει και τη γλώσσα στην οποία "αποτύπωσε" ο Θεός το Σχέδιο Του. Εφόσον όμως θα ήθελε ο Ίδιος να μπορεί κάποτε να μας αποδείξει με αδιαμφισβήτητο τρόπο την ταυτότητά Του, τι θα ήταν το ιδανικότερο; ...Στον κύριο "όγκο" τής κληρονομιάς Του, που ταυτίζεται με τον Ίδιο, να μας είχε αφήσει τα "κλειδιά" της. Εφόσον ο Χριστός ταυτίζεται μόνον με τον Λόγο Του και τίποτε άλλο, είναι βέβαιο ότι μέσα στον Λόγο που μας άφησε, θα πρέπει να υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που μας ενδιαφέρουν. Από το άπειρο, δηλαδή, περιοριστήκαμε σε ένα βιβλίο, το οποίο είναι η Καινή Διαθήκη ...και αυτό όχι ολόκληρο, εφόσον μπορούμε να περιοριστούμε μόνον στα τρία Ευαγγέλια που είναι γραμμένα στα ελληνικά.
Μέσα σε αυτόν τον περιορισμένο όγκο, ο οποίος περιγράφει το σύνολο του Λόγου τού Χριστού, αναζητούμε τα "κλειδιά" τής ελληνικής γλώσσας. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν, γιατί έπρεπε ο Χριστός να βρει τρόπο να μας "ενημερώσει" ότι γνώριζε αυτά τα οποία θα συμβούν - και εξαιτίας Του - στον κόσμο, προκειμένου κάποτε να "δικαιωθεί" και αυτός ο Ίδιος. Σύμφωνα λοιπόν με τον Λόγο του Χριστού, που είναι Γνώστης, το ζητούμενο για την Ολοκλήρωση του Σχεδίου τού Θεού είναι να γεννηθεί ο Υιός του Ανθρώπου. Για να γεννηθεί ένας άνθρωπος πρέπει να συμπληρωθούν 9 μήνες. Επίσης, μας διαβεβαιώνει ότι, πριν να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν, δεν θα αλλάξει ούτε ένα "Ιώτα". Το "Ιώτα", όμως, είναι το ένατο γράμμα και άρα εύκολα αντιστοιχείται με το 9.
Τι προκύπτει από όλα αυτά; ...Ότι το Σχέδιο, μέχρι να ολοκληρωθεί, θα απαιτήσει εννέα "βήματα". Τα γράμματα, δηλαδή, πρέπει να κατανεμηθούν μέσα σε αυτά τα "βήματα". Εφόσον λοιπόν έχουν σταθερή θέση μεταξύ τους, αυτό σημαίνει ότι χωρίζονται κατά "εννιάδες". Κάθε φορά που ένα γράμμα ξεπεράσει το 9, γυρνά πίσω στην αρχή. Το δέκατο γράμμα, δηλαδή, θα πάει στο πρώτο βήμα, όπως και το δέκατο ένατο ...Το ενδέκατο θα πάει στο δεύτερο βήμα, όπως και το εικοστό. Αυτό συμβαίνει, γιατί κάθε αριθμός είναι ένα "βήμα" που πρέπει να γίνει, και το "βήμα" είναι σημαντικό. Τα γράμματα είναι αυτά, τα οποία γεμίζουν τον κάθε αριθμό. Έτσι το κάπα είναι 1 και το λάμδα - που είναι το αμέσως επόμενο - είναι 2 και η αντιστοιχία συνεχίζεται.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει αναλυτικά αυτήν την αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών.
Όλα τα παραπάνω έχουν μόνον φιλολογική αξία κι όσο εύκολα μπορεί κάποιος να τα δεχτεί, παρόμοια - αν όχι με μεγαλύτερη ευκολία - μπορεί και να τα απορρίψει. Όλα αυτά είναι ένα αυθαίρετο "κλειδί", το οποίο το "φτιάξαμε" με υποθέσεις και δεν γνωρίζουμε καν αν λειτουργεί ...Είναι μια απλή θεωρία. Όμως, για να έχει βάση μία οποιαδήποτε θεωρία, πρέπει να έχει κι εφαρμογή. Πώς μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι τα παραπάνω έχουν κάποιο νόημα ή κάποια εφαρμογή; ...Πάλι πρέπει ν’ ανατρέξουμε στο Λόγο του Χριστού και στο Ευαγγέλιο γενικότερα. Πρέπει να βρούμε μερικά στοιχεία, τα οποία θα μας βοηθήσουν να δούμε αν αυτό το "κλειδί", που υποτίθεται ότι ανακαλύψαμε, έχει κάποια στοιχειώδη λειτουργικότητα. Πρέπει να κάνουμε μια πρώτη δοκιμή σε κάτι "κλειδωμένο", για να δούμε αν δουλεύει το "κλειδί" αυτό.
Απλά πράγματα ...Πρέπει να κάνουμε αυτό, το οποίο κάνει ο οποιοσδήποτε έχει στα χέρια του ένα "κλειδί" και θέλει να δει αν έχει την παραμικρή αξία ...Ψάχνει να βρει μια εφαρμογή και άρα ψάχνει να βρει μια "κλειδαριά" που να ταιριάζει. Αυτό θα κάνουμε κι εμείς. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε με τη βοήθεια του Λόγου του Ιησού μια "κλειδαριά", για να δοκιμάσουμε το "κλειδί" που έχουμε στα χέρια μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Δεν μπορείς να καταλάβεις διαφορετικά τα "κλειδωμένα" κείμενα. Φαίνονται ποια είναι τα "κλειδωμένα" κείμενα ...Είναι όλα εκείνα, τα οποία δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς περιγράφουν.
Όταν διαβάζεις για παράδειγμα την Αποκάλυψη, φτάνεις σε αδιέξοδο, προσπαθώντας να φανταστείς τους δράκους να συνεργάζονται με θηρία και στα σχέδιά τους να συμμετέχουν άλογα και αρνία. Κι αν ακόμα η φαντασία σου σε οδηγήσει κάπου, έχεις πάντα το ίδιο πρόβλημα όταν επιχειρείς την ανάλυσή της. Άλλοι μπορούν να δεχτούν την άποψή σου κι άλλοι όχι. Η ύπαρξη όμως αυτών των εννοιών αποδεικνύει αρχικά ότι το κείμενο αυτό είναι κλειδωμένο. Καθώς αναζητούμε μία άκρη μέσα από το Ευαγγέλιο, φτάνουμε στο χωρίο εκείνο, όπου ο Χριστός με επιμονή δεν δέχεται το επίθετο "αγαθός". Αγαθός, κατά τον Χριστό, είναι μόνον ο Θεός...
...(Ματθ. 19.16-19.17) "Και ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ. Διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ. Τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μή είς, ο Θεός." (Ένας πλησίασε καί τού είπε. "Διδάσκαλε αγαθέ, τί καλό πρέπει νά κάνω διά νά έχω αιώνιον ζωήν;". Αυτός δέ τού είπε. "Γιατί με λές αγαθόν; Κανείς δέν είναι αγαθός παρά ένας, ο Θεός.). Αν προσθέσουμε τους αριθμούς, που αντιστοιχούν στα γράμματα των δύο αυτών λέξεων, αποκαλύπτεται ότι υπάρχει μία "σύμπτωση" ...Υπάρχει μια μυστηριώδης "εξίσωση" ...Μια "εξίσωση", που, αν βρούμε πως αυτήν "παράγεται", μπορούμε ν' ανακαλύψουμε τον "αλγόριθμό" της. Από την εξίσωση, δηλαδή, μπορούμε να βρούμε τον "αλγόριθμο" και με τον "αλγόριθμο" να βρίσκουμε τα "ισοδύναμα" ή "ισότιμα" ή "όμοια" ή "ίσα" που αφορούν τους μύθους και τα αποκρυφιστικά κείμενα. Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα ισχύει:
...και άρα, Θεός = 28 = Αγαθός. Στην ίδια φράση ο Χριστός δεν αρνείται τον προσδιορισμό "διδάσκαλος". Βλέπουμε και πάλι την ταύτιση: Χριστός = 46 = Διδάσκαλος. Ο προφήτης Ησαΐας, προφητεύοντας, λέει ότι η Παρθένος Μαρία θα γεννήσει Υιόν, που θα θυσιαστεί για τις αμαρτίες τού κόσμου και θα ονομάζεται Εμμανουήλ = 33. Το 33 μάς παραπέμπει απευθείας στην ηλικία του Χριστού κατά τη στιγμή της Θυσίας. Άρα ο Χριστός τη στιγμή εκείνη - της Θυσίας - είναι ο Εμμανουήλ = 33.
Ο Χριστός μέσα στο Λόγο Του δεν αποκαλύπτει απευθείας την ταυτότητά Του, αλλά χρησιμοποιεί μυστηριώδεις προσδιορισμούς. Ταυτίζει τον Εαυτό Του με το φως ή την αλήθεια. (Ιωάν. 8.12) "Εγώ ειμί το φώς τού κόσμου". Ο Χριστός είναι το φως κι εμείς πρέπει να διερευνήσουμε τι ακριβώς εννοεί. Φως παράγει ένας λύχνος και φως παράγει επίσης ο ισχυρότερος των φωστήρων, ο Ήλιος. Την ταυτότητά Του την αναζητούμε όχι στην έννοια του φωτός, που είναι σχετική, αλλά στην έννοια του φωστήρα, που είναι η απόλυτη. Ο Ήλιος παράγει απόλυτα ισχυρότερο φως από μία λυχνία. Αν ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τότε το φως Του μόνον με αυτό του Ηλίου μπορεί να παραλληλιστεί και άρα ο Ίδιος με τον Ήλιο. Ήλιος = 33 = Εμμανουήλ, και, Φωστήρας Ήλιος = 77 = Υιός του Ανθρώπου.
Επίσης στο (Ιωάν. 18.37) αναφέρει τα εξής δυσνόητα: "Εγώ είς τούτο γεγέννημαι καί είς τούτο ελήλυθα είς τόν κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία. Πάς ο ώς εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής". (Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα καί γι’ αυτό ήλθα εις τόν κόσμον, διά νά μαρτυρήσω τήν αλήθειαν. Όποιος είναι από τήν αλήθειαν, ακούει τήν φωνήν μου.). Ο Λόγος Του σε αυτό το σημείο είναι σε μεγάλο βαθμό σύνθετος και περίπλοκος. Αποκαλύπτει τον λόγο γέννησής Του, που είναι η μαρτυρία της αλήθειας, αλλά ταυτόχρονα μας βεβαιώνει ότι αυτά, τα οποία λέει, είναι αληθινά. Η ταύτισή Του με την αλήθεια είναι ταυτόχρονα καί άμεση καί έμμεση, και άρα απόλυτη. Αυτός λέει την αλήθεια και Αυτόν ακούει όποιος είναι από την αλήθεια. Ο Ίδιος είναι η Αλήθεια και αυτή είναι η αληθινή Μαρτυρία Του. Ο Ίδιος είναι η αλήθεια και ο Ίδιος είναι Αυτός που μας το βεβαιώνει. Εμμανουήλ = Αλήθεια = 33 = Μαρτυρία = Μάρτυρας. Αυτός, που αναφέρεται εκείνη τη στιγμή στην αλήθεια, είναι ο Χριστός. Χριστός = 46 = Αληθινός = Παναληθής.
Ο Παναληθής είναι ο Υιός του Ανθρώπου, που γεννήθηκε για να σώσει τον κόσμο με τη μαρτυρία της Αλήθειας. Αυτόν προφανώς περιμένουν οι πιστοί τού Χριστού για να τους σώσει ...Ένα πρόσωπο, το οποίο μοιάζει με τον Διόνυσο των αρχαίων Ελλήνων ...Τον Διόνυσο, ο οποίος ήταν ο θεός της αμπέλου ...Μια "άμπελος", που συνδέει τα δύο αυτά πρόσωπα, εφόσον ο Χριστός αυτοχαρακτηρίζεται "Άμπελος" και στην πιο μυστηριακή στιγμή τής πορείας Του δίνει στους πιστούς Του κρασί, δηλώνοντας ότι αυτό είναι το αίμα Του. "Άμπελος" = 33. Αυτός θα σώσει τον κόσμο την τελευταία στιγμή ...Την ύστατη ώρα, που έλεγαν οι αρχαίοι ...Την ώρα τής μεγάλης θλίψης, όταν δεν θα φαίνεται από πουθενά ελπίδα ...Θα λειτουργήσει σαν τον από μηχανής Θεό των αρχαίων τραγωδιών ...Υιός του Ανθρώπου = 77 = Σωτήρας του Κόσμου = Λάμψη της Αλήθειας = Θεός Διόνυσος = Από μηχανής θεός.
OLYMPIAS
QUEEN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου