CHANNELING ΠΛΕΙΑΔΕΙΩΝ

 

Σμαραγδένιος Κύκλος 31 Οκτωβρίου 2012

Πλειάδεια Επικοινωνία: Καλέλια  

Το Σενάριο της Μεγαλύτερης Ευτυχίας - Χαράζοντας την Κονδυλιά

Σείρια Επικοινωνία: Ερμής

Χειραγώγηση του Γήινου Χωροχρόνου – Ο ρόλος του Συστηματοθραύστη

Ξεκινώντας θα πω μερικά  πράγματα  που έχουν έρθει μέσα  από το Πλειάδειο πεδίο. Το Πλειάδειο πεδίο για μας είναι ένα πεδίο που στηρίζεται και έρχεται σε επαφή με μας μέσα από αυτά που νοιώθουμε. Είναι ένα πεδίο που μας παρακινεί, σπρώχνει, μας ζητά μέσα μας  να ξαναθυμηθούμε πόσο όμορφο είναι το να νοιώθουμε, να θυμηθούμε τι ωραία είναι  το να μην κρύβουμε τα συναισθήματα μας, να θυμηθούμε πώς να  βρούμε ισορροπία μέσα μας ώστε τα συναισθήματα μας να είναι πολύ πιο υγιή, να θυμηθούμε επίσης πως ο Πλανήτης μας είναι εδώ  ως οδηγός και όχι ως διακοσμητικό στοιχείο, να θυμηθούμε πως δεν μπορούμε να είμαστε καλά σε μια πραγματικότητα εάν δεν συνδεόμαστε με αγάπη με τον πλανήτη της πραγματικότητας γιατί κάθε πλανήτης είναι μια τεράστια δημιουργική καρδιά.

Το Πλειάδειο πεδίο μας θυμίζει πως εάν δεν βρούμε αυτό το μέρος του εαυτού μας που αγαπά και αισθάνεται, που μπορεί να νοιώσει τον κόσμο γύρω του -είτε είναι ανθρώπινος, είτε είναι ζωικός, είτε είναι φυτικός, είτε είναι τα άστρα στον ουρανό, είτε είναι το χώμα στα πόδια μας, πως αν δεν τον νιώθουμε, δεν μπορούμε εμείς να νοιώσουμε πλήρεις. Μας θυμίζει πως ο Μεγάλος Δημιουργός των πάντων μάς έχει αναθέσει να νοιώθουμε για κείνον, και νοιώθοντας να επιστρέψουμε σε κείνον. Δεν μας έχει αναθέσει να σκεφτόμαστε για κείνον,  αυτό  το  κάνει Εκείνος, ο μεγάλος Δημιουργός. Σκέφτεται για μας και σκέφτεται ωραίες σκέψεις για μας. Εμείς νοιώθουμε για κείνον και μαθαίνουμε πώς να νοιώθουμε αυτά τα οποία μπορούν να θρέψουν εκείνον.

Όταν αυτά που νοιώθουμε είναι βρώμικα, είναι στενά, είναι στεγνά, είναι σκληρά, αυτά δεν μπορούν να θρέψουν την Πηγή και έτσι εμείς νοιώθουμε απέξω. Δεν νοιώθει η Πηγή έξω από εμάς, εμείς νοιώθουμε έξω από την Πηγή, γιατί δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε την ροή που έρχεται από την πηγή σε μας και από εμάς επιστρέφει στην Πηγή. Από την πηγή σε μας φτάνει, αλλά δεν φτάνει από μας πίσω. Αυτό έχει  σαν αποτέλεσμα εμείς να νοιώθουμε  ατελείς, εμείς να ψάχνουμε τα ελλείμματα  μας. Το μόνο έλλειμμα είναι ότι  δεν ξέρουμε ακόμα τον τρόπο να «κλείνουμε» τον κύκλο της ζωής και με την σειρά μας να τρέφουμε την Πηγή, όπως η Πηγή  τρέφει εμάς.

Το Πλειάδειο λοιπόν πεδίο  στηρίζεται πολύ στην επαφή, όχι απαραίτητα σε μια σωματική επαφή, αλλά σε μια αισθαντική επαφή. Το θέμα είναι ότι αυτή η επαφή έχει ξεχαστεί, έχει ατονήσει, έχει εξασθενήσει, ειδικά τους τελευταίους αιώνες. Αυτή η ικανότητα να νοιώθουμε τα πράγματα, τους άλλους, να νοιώθουμε τον κόσμο γύρω μας, έχει ατονήσει. Φοβόμαστε να νοιώσουμε. Προτιμάμε  να σκεφτόμαστε για να νοιώθουμε πιο ασφαλείς. Ο λόγος που φοβόμαστε να νοιώσουμε είναι γιατί όταν νοιώθουμε δεν μπορούμε να έχουμε σίγουρα όρια. Όρια δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Οι Πλειάδειοι  όμως λένε ότι αυτά τα όρια δεν υπάρχουν και ποτέ δεν υπήρξαν, πως είναι τελείως φτιαχτά και ψεύτικα. Αποτέλεσμα των ψεύτικων ορίων είναι ότι αυτός που βάζει τα ψεύτικα όρια νοιώθει ο ίδιος ένα ψέμα. Επειδή λοιπόν τα όρια δεν υπάρχουν, είναι τεχνητά, εάν θέλουμε εμείς να μην νοιώθουμε τεχνητοί, και θέλουμε να νοιώθουμε φυσικοί και αληθινά ζωντανοί άνθρωποι, πνεύματα, ψυχές,  χρειάζεται  να αρχίσουμε  να μειώνουμε τα όρια και να επιτρέπουμε σε αυτά που νοιώθουμε  να ζωντανεύουν μέσα μας.

Βλέπετε, όταν νοιώθουμε δεν μπορούμε να κάνουμε κακό σε άλλους. Όταν νοιώθουμε, δεν μπορούμε να προσβάλουμε άλλους, όταν νοιώθουμε δεν μπορούμε να μειώσουμε άλλους, όταν νοιώθουμε δεν μπορούμε να πολεμήσουμε άλλους. Άρα  όταν νιώθουμε μπορούμε να είμαστε πολύ καλά, μπορούμε  να είμαστε αληθινά σε σύγκλιση με την ψυχή μας, μπορούμε να είμαστε σε μια σύμπνοια με την καρδιά μας, και μπορούμε να δημιουργούμε ειρηνικές  πραγματικότητες. Ωραίες πραγματικότητες για να ζούμε και εμείς, αλλά να ζουν και άλλοι. Χρειάζεται ένα θάρρος σε  κάθε ψυχή, καθώς πλησιάζει η ώρα, που  ο Γαλαξίας την καλεί να χαμηλώσει τα όρια της ασφάλειάς της.

Η σημερινή συγκέντρωση και επικοινωνία έχει να κάνει κυρίως με αυτό:

 Με το κάλεσμα που γίνεται προς τις ψυχές που είναι ενσαρκωμένες στη Γαία να μειώσουν τη δύναμη με την οποία κρατάνε τα όρια των εαυτών τους. Να επιτρέψουν  να μαλακώσουν τα όρια, ίσως να αναιρεθούν για λίγο τα όρια, έτσι ώστε να μπορούν οι ενσαρκωμένες ψυχές εδώ στη Γη να νοιώσουν τις χορδές που τις ενώνουν όχι μόνο με τη Γαία και τις υπόλοιπες ψυχές, αλλά τις χορδές που τις ενώνουν με όλο τον Γαλαξία.

Υπάρχουν μεγάλα δώρα που δίνονται, που παίρνει κάθε ψυχή την ώρα που αποφασίζει να μειώσει την δύναμη των ορίων της. Τη στιγμή που αποφασίζει να επιτρέψει να αισθανθεί λίγο περισσότερο. Λένε ότι μερικές φορές μας συγκλονίζει εσωτερικά αυτή η αίσθηση, του  τι θα  συμβεί αν αφήσουμε τα όρια να καταρρεύσουν. Μας συγκλονίζει γιατί το γνωρίζουμε βαθειά μέσα μας, γιατί μας οδηγεί σε μια  νέα  αντίληψη πραγματικότητας -  τελείως διαφορετική από την προηγούμενη. Μας συγκλονίζει γιατί μας θυμίζει ότι έχουμε ζήσει αλλιώς, μας θυμίζει μια κατάσταση πραγματικότητας  στην οποία  όλες οι ενσαρκωμένες ψυχές της Γης  έχουν ζήσει όπου υπήρχε αγάπη, ειρήνη, απουσία βίας, ψυχική ασφάλεια. Μας θυμίζει μια κατάσταση που παραπέμπει  στον Παράδεισο, στην ανακούφιση,  επιτέλους στο παράτημα οποιαδήποτε ανάγκης για άμυνα, μας θυμίζει μια κατάσταση την οποία  ονειρευόμαστε στα μύχια της καρδιάς μας όλοι, όπου οι σχέσεις μας -οι στενές ή οι σχέσεις οι πιο μακρινές-  δεν διακυβεύονται από τα συμφέροντα και τα ‘’ΕΓΩ΄΄. Μας θυμίζει καταστάσεις  αδελφοσύνης σε στενό και σε πολύ ευρύ επίπεδο, μας θυμίζει μια μνήμη την οποία την κουβαλάμε ζωντανή μέσα μας παρότι την έχουμε καπελώσει με πάρα πολλούς τρόπους.

Ένας λόγος λοιπόν που φοβόμαστε να μειώσουμε  τα όρια των εαυτών είναι  η συγκλονιστική δόνηση που υπάρχει ακριβώς κάτω από αυτά τα όρια, η συγκλονιστική δόνηση της αγάπης. Η συγκλονιστική δόνηση ενός παράδεισου που κρύβεται μέσα στον καθένα. Η συγκλονιστική δόνηση μιας κατάστασης συμβίωσης με άλλα όντα όπου δεν υπάρχει κανένας φόβος, όπου μπορούμε να είμαστε ότι είμαστε, χωρίς να μας κρίνουν, χωρίς να μας κατηγορεί κανένας, χωρίς να μας απειλεί κάτι. Και είναι αυτό το οποίο μας συγκλονίζει τόσο πολύ στο οποίο αντιδρούμε ασυνείδητα με φόβο. Μας τρομάζει αυτή η ιδέα: να μειώσουμε τα όρια, και να συμβεί αυτό.

Είναι σαν το σενάριο της μεγαλύτερης ευτυχίας που θα μπορούσαμε να ζήσουμε να είναι για ένα μέρος του εαυτού μας τρομακτικό. Να είναι τόσο όμορφο που τρομάζουμε στην ιδέα του ότι μπορεί να του επιτρέψουμε να γίνει πραγματικότητα.

Μας  θυμίζουν πως, σε κάποια  άλλη συνάντηση είχαν μιλήσει για το φόβο από το παρελθόν, το φόβο να φτάσουμε σε πολύ υψηλή συχνότητα συνειδητότητας, που είναι συχνότητα ειρήνης και αγάπης. Είχαν εξηγήσει ότι λόγος είναι ότι έχουμε συνδέσει τις ιστορικές περιόδους όπου σαν άνθρωποι φτάσαμε σε μεγάλα ύψη επίγνωσης, όπως είναι οι περίοδοι της Λεμουρίας ή της Ατλαντίδας, η Χρυσή περίοδος της Ελλάδας, η Χρυσή περίοδος της Αιγύπτου, η Χρυσή περίοδος του Θιβέτ, με ένα κακό τέλος. Είχαν πει, πως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι συνδέουμε μία κατάσταση φώτισης με ένα κακό τέλος. Είχαν ζητήσει να αποσυνδέσουμε τα δύο, και να κατανοήσουμε πως η εξέλιξη γίνεται με κύκλους, ανεβαίνει το κύμα και κατεβαίνει και χρειαζόμαστε περιόδους φώτισης για να θεραπευτούμε, για να ενθαρρυνθούμε, για να αναθαρρήσουμε ώστε να ξαναμπούμε στα σκοτάδια και να γνωρίσουμε αληθινά τους εαυτούς μας. Επομένως, δεν ήταν αποτέλεσμα της φώτισης η καταστροφή! Ήταν η ενεργειακή εξέλιξη, όπως έπρεπε να γίνει για να φτάσουμε κάπου και να ολοκληρώσουμε.

Αυτός λοιπόν ο λόγος που συγκλονίζει κάθε ψυχή, κάθε ενσαρκωμένη ψυχή στη Γη, έχει μέσα του έναν φόβο: τον φόβο του να επιτρέψει σ’ αυτή τη φώτιση να απλωθεί. Χρησιμοποιούμε τη λέξη φώτιση, γιατί  η λέξη φώτιση έχει μέσα της το ΦΩΣ. Γιατί αυτή η κατάσταση συνειδητότητας είναι γεμάτη από ΦΩΣ με την έννοια ότι δεν υπάρχουν δράσεις του υποσυνείδητου, του απωθημένου, του άλυτου. Αυτή η συνειδητότητα καθοδηγείται από την αγάπη και την δημιουργικότητα με απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη και την δημιουργικότητα.

Όταν είμαστε σε αυτή την κατάσταση, δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση πως ό,τι σκεφτόμαστε και κάνουμε, επιστρέφει σε μας και μόνο σε μας. Σε αυτή τη κατάσταση συνειδητότητας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πως για να υπάρχει ειρήνη στο κόσμο μας, πρέπει να υπάρχει ειρήνη μέσα σε μας. Σε αυτή τη κατάσταση συνειδητότητας δεν τίθεται καν θέμα αν οι σκέψεις μας δηλητηριάζουν εμάς ή το σύνολο,  δηλητηριάζουν και τους δύο. Σε αυτή τη κατάσταση συνειδητότητας είναι η κατάσταση που εμείς είμαστε αληθινά  σε σχέση ευθύνης με την Πηγή. Είναι η κατάσταση που δεν φοβόμαστε να κοιτάξουμε την Πηγή κατάματα και να συσχετιστούμε νοιώθοντας την αγάπη της. Και είναι η κατάσταση όπου δεχόμαστε να απεμπολήσουμε την ψεύτικη δύναμη και τα όρια για χάρη της αγάπης, για χάρη της επαφής. Και είναι η κατάσταση που εμπιστευόμαστε την καθοδήγηση της αγάπης γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος, πως δεν υπάρχει περίπτωση τελικά να βγούμε ποτέ χαμένοι ακούγοντας την καθοδήγησή της.

Πολλές φορές οι ενσαρκωμένες ψυχές πιστεύουν πως η καθοδήγηση της αγάπης δεν θα τους βγει σε καλό. Και αυτό είναι μια μεγάλη ψευδαίσθηση πόνου και δυστυχίας, γιατί μόνο πόνο και δυστυχία γεννά. Είναι καλές οι ζωές που έχουν ζήσει οι ενσαρκωμένες ψυχές μέχρι τώρα; Είναι γεμάτες πόνο και δυστυχία; Αν αυτό που πιστεύουν ήταν αλήθεια τότε, εάν δεν ακολουθούσαν την καθοδήγηση της αγάπης θα έπρεπε οι ζωές -όλες οι προηγούμενες και αυτή ακόμα- να είναι  γεμάτες από ευτυχία.

Είναι προφανές ότι αυτό είναι ένα μεγάλο  ψέμα.

Έχετε ζήσει την εμπειρία ζωών όπου δεν ακολουθείτε την καθοδήγηση της αγάπης. Το μόνο αποτέλεσμα είναι η δημιουργία πόνου και δυστυχίας σε σας και στην πραγματικότητα. Ίσως τώρα, αυτήν την εποχή να είναι η ώρα, η στιγμή, που αυτό θα γίνει απόλυτα συνειδητό μέσα σε κάθε ενσαρκωμένη ψυχή. Τόσο συνειδητό που δεν θα μείνει καμία αμφιβολία για ότι τελικά δεν υπάρχει περίπτωση μια ενσαρκωμένη ψυχή να φύγει ζημιωμένη αν έχει ακολουθήσει την καθοδήγηση της αγάπης.

Αν ο στόχος των ζωών σας ήταν η απόκτηση υλικού πλούτου θα ήσασταν μόνο υλικά όντα. Είστε ενσαρκωμένες ψυχές και αυτό σημαίνει ότι στόχος κάθε ζωής είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από την συσσώρευση υλικού πλούτου. Είναι κάτι πολύ πιο ουσιώδες από την ύλη. Είναι κάτι πολύ πιο όμορφο από την ύλη και πολύ πιο διαχρονικό από την διάρκεια της ύλης. Είναι κάτι που θα μπορείτε να το πάρετε μαζί σας και να το έχετε παρέα σας, είναι κάτι με το οποίο θα μπορείτε να ζείτε κάθε μέρα τη ζωή σας χωρίς το φόβο ότι θα το χάσετε.

Είστε ενσαρκωμένες ψυχές. Αυτό σημαίνει πως ζείτε υλικές εμπειρίες για χάρη της ψυχής. Για τη ψυχή. Για να βρείτε τη ψυχή, για να νοιώσετε τη ψυχή, για να πλουτίσει η ψυχή, για να αισθανθεί η ψυχή, γαλήνη. Για να αισθανθεί η ψυχή, θεραπεία. Για να αισθανθεί η ψυχή, δημιουργική. Έρχεστε για να ανοίξετε τα φτερά αυτής της ψυχής. Κάθε ενσαρκωμένη ψυχή έχει ένα δικό της πόνο να θεραπεύσει, ένα δικό της θέμα να θεραπεύσει, μια δική της μικρή κρυφή γωνιά που την κρύβει προστατευτικά, γιατί είναι η γωνιά όπου βάζει τα όρια της δύναμης.

Στο πρώτο διάστημα αυτής της συνάντησης, θέλουμε να σας καλέσουμε να επιτρέψετε να αισθανθείτε, να αισθανόσαστε κάθε μέρα πιο πολύ, να  αισθανόσαστε κάθε μέρα ότι χρειάζονται λιγότερα όρια για να είστε καλά, να αισθανόσαστε κάθε μέρα ότι χρειάζεστε περισσότερη αγάπη για να είστε καλά, να αισθανόσαστε κάθε μέρα ότι ακούτε την καθοδήγηση της αγάπης για να είστε καλά, να αισθανόσαστε κάθε μέρα και να θυμάστε πως λίγο ρόλο θα παίξει του τι αποκτήματα έχετε, πολύ όμως μεγάλο ρόλο θα παίξει με τί ψυχή ταξιδεύετε πίσω στην εστία. Πόσο γεμάτοι ταξιδεύετε πίσω, πόσο ενωμένοι καταφέρατε να είστε, πόσο η καρδιά σας είναι ζωντανή και φτερουγίζει; Γιατί τελικά σε κάθε ζωή, όταν φεύγετε αυτό είναι το παράπονο, αυτό  είναι ο καημός και αυτό σας ξαναφέρνει σε μια ενσάρκωση.

 Κάθε ενσάρκωση την κάνετε για να ενωθείτε, κάθε ενσάρκωση η ψυχή την σχεδιάζει για να έρθει πιο κοντά στην πηγή, και κάθε φορά που δεν το πετυχαίνει, η ψυχή φεύγει με καημό. Ο καημός σας επιστρέφει σε μια καινούργια ενσάρκωση για να το καταφέρετε. Σε αυτή τη ζωή, αυτή τη περίοδο, αυτά τα χρόνια, οι συγκρούσεις, οι αντιξοότητες και η βία της πραγματικότητας, είναι η αφορμή και το ερέθισμα για να απεμπολήσετε τη σύγκρουση και τη βία.

Βλέπετε πόσο δυσάρεστο είναι μια ολόκληρη πραγματικότητα να ζει σε σύγκρουση, σε φόβο και σε βία. Το ζείτε για να κάνετε την συνειδητή επιλογή, το ζείτε γιατί είναι το ερέθισμα που χρειάζεται. Αν δεν δείτε την ασχήμια αυτού που επί χιλιετίες καλλιεργείτο στη Γη, δεν θα έχετε  κίνητρο για να πάρετε μια απόφαση ουσιαστικής δύναμης, ουσιαστικής αλήθειας. Δεν θα έχετε το κίνητρο να χαράξετε μια πορεία διαφορετική από το παρελθόν  και, αγαπημένες ενσαρκωμένες ψυχές, σε αυτή την ενσάρκωση είστε ζωντανοί για να κάνετε ακριβώς αυτό!

 Να βρείτε μέσα σας εκείνο το μέρος και το σημείο δύναμης του εαυτού σας που μπορεί να χαράξει μια κονδυλιά με το παρελθόν και να δημιουργήσει κάτι καινούργιο εξ αρχής. Σε αυτή την ενσάρκωση ψάχνετε να βρείτε και να συγκεντρώσετε την δύναμη  που θα σας κάνει να αναγνωρίστε απόλυτα πως όλοι οι προηγούμενοι τρόποι ήτανε λάθος. Γιατί όλοι οι προηγούμενοι τρόποι οδήγησαν εδώ: σε αυτήν την πραγματικότητα, σε αυτήν την κατάσταση, σε αυτό το αδιέξοδο και σε αυτό τον μαζικό πόνο και σε αυτόν τον μαζικό φόβο.

 Ζείτε σε αυτή τη ζωή γιατί ξέρατε και ξέρετε ότι θα σας δοθεί ευκαιρία να χαράξετε μια κονδυλιά σε όλο το παρελθόν, στη νοοτροπία του παρελθόντος, τους τρόπους του παρελθόντος, στις πεποιθήσεις του παρελθόντος και τις προτεραιότητες που είχε και να ορίσετε καινούργιες προτεραιότητες, καινούργιους τρόπους, καινούργιες αξίες, καινούργιες νοοτροπίες.

Βρίσκεστε ενσαρκωμένοι πάνω στη Γη, γιατί η Γη αυτή την περίοδο δίνει αυτή την τεράστια ευκαιρία. Αυτό θα συμβεί πρώτα μέσα σε κάθε ενσαρκωμένη ψυχή, προκειμένου να εκδηλωθεί στον Πλανήτη τελικά. Κάθε ψυχή θα πάρει μια απόφαση για το αν θα συνεχίσει με τους παλιούς της τρόπους ή αν θα προχωρήσει και θα ανακηρύξει τις νέες αξίες και τους νέους τρόπους που θα λειτουργεί και τους οποίους θα πρεσβεύει. Αν θα κοιτάξει τις παλιές επιλογές και θα αποφασίσει  ότι δεν θέλει ξανά να τις κάνει. Αν θα προτιμήσει το ρίσκο μιας νέας καλύτερης επιλογής που ίσως να μην έχει υλικό όφελος, αλλά της δίνει χαρά, της δίνει γαλήνη, την κάνει να νοιώθει όμορφα μέσα στον εαυτό της. Αν θα βρει την δύναμη να κάνει στη συνέχεια και άλλες τέτοιες επιλογές, και να φτιάξει  μια σειρά  επιλογών για τις οποίες η ενσαρκωμένη ψυχή θα είναι πολύ περήφανη!

Η ενσαρκωμένη ψυχή δεν νοιάζεται για τις αναγνωρίσεις των ανθρώπων, ούτε για τα διπλώματα και τα πτυχία των ανθρώπων, ούτε για τους επαίνους που θα τις δώσουν οι άνθρωποι. Είναι πολύ λίγα όλα αυτά  μπροστά στην ευχαρίστηση που η ψυχή νοιώθει όταν παίρνει τις ορθές επιλογές. Γιατί αυτήν την ευχαρίστηση την παίρνει από την Πηγή, και δεν υπάρχει τίποτα γύρω της που να  μπορέσει να το αντισταθμίσει αυτό.

Όσο και αν ακόμα φαίνεται κυρίαρχη η λογική της τρίτης διάστασης, θα σας πούμε με μεγάλη χαρά πως είναι πολλές οι ενσαρκωμένες ψυχές στον πλανήτη που έχουν αρχίσει και κάνουν αυτό το οποίο σήμερα ακούτε. Αργά αλλά σταθερά. Συνειδητά, καθόλου θολά, απόλυτα συνειδητές ότι πρέπει να επιλέξουν το όμορφο και το καλό, πως πρέπει να είναι εκείνες που θα το κάνουν στον δικό τους μικρόκοσμο για να καθρεφτιστεί   κάποια στιγμή στον μεγάλο μακρόκοσμο, πως δεν θέλουν τα πλούτη ενός κόσμου, είτε είναι Γη, είτε κάποιος άλλος, πως θέλουν τα πλούτη του εαυτού τους. Δεν θέλουν άλλο τον φόβο και την παρέα του, και θέλουν την ειρήνη και την γαλήνη τους. Όλο και περισσότερες ψυχές φτάνουν σε αυτό το σημείο ορόσημο, το σημείο ορόσημο της κονδυλιάς. Όσο πλησιάζει ο Δεκέμβριος, όλο και περισσότερες ψυχές θα βρεθούν σ’ αυτό το ιερό ορόσημο του εαυτού τους, γιατί αυτό το ορόσημο είναι κυριολεκτικά το ορόσημο της επιστροφής στην εστία.

Μέχρι τώρα οι προθέσεις για την επιστροφή λειτουργούσαν ώστε να φτάσει η ψυχή στο ορόσημο να διαλέξει ανάμεσα  σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Οι ψυχές δεν έχουν διαλέξει συλλογικά ακόμα. Η επιστροφή στην Εστία έχει ξεκινήσει, αλλά στην ουσία ξεκίνησε η προετοιμασία της. Η διαδρομή για να γίνει αυτό. Αυτό συμβαίνει όταν έρχεται η ώρα της συνειδητής επιλογής για την επιστροφή.

Και αυτή η συνειδητή επιλογή, είναι η επιλογή ενός άλλου τρόπου. Είναι η επιλογή που σέβεται τις άλλες ψυχές, που αναγνωρίζει την εξέλιξη παντού γύρω της, και που αναγνωρίζει ακόμα και αυτά που η ίδια η ψυχή έχει να μάθει.

Είναι αυτό που πολλές φορές μας αρέσει να λέμε «πόσο τέλειοι είστε μέσα σε αυτό που φαίνεται ατέλεια». Πόσο τέλεια είναι η κατάσταση συνειδητότητας όπου ξέρετε ότι είστε ατελείς, και παρόλο αυτά γνωρίζετε ότι  είστε θεϊκοί. Γνωρίζετε ότι είστε φτιαγμένοι από ΦΩΣ και ΑΓΑΠΗ. Είστε ατελείς και το ξέρετε, και παράλληλα ξέρετε ότι είστε τέλειοι μ’ έναν μαγικό τρόπο.

Αυτή λοιπόν είναι η συνειδητή επιλογή των ψυχών πάνω στον πλανήτη. Και η ώρα αυτής της επιλογής, και οι στιγμές αυτών των επιλογών, πυκνώνουν. Αυτό σημαίνει πως μέρα με την μέρα καθώς πλησιάζει ο  Δεκέμβριος, πολλές ενσαρκωμένες ψυχές θα νοιώσουν ότι πρέπει να αλλάξουν. Όχι πλέον ως πρόθεση, αλλά ως πράξη. Ότι πρέπει να αλλάξουν τους τρόπους τους, ότι πρέπει να αλλάξουν την οπτική, και ότι πρέπει να επιλέξουν αυτό που δεν έχουν επιλέξει ακόμα.

Αυτές είναι οι ψυχές που προθυμοποιήθηκαν να είναι εδώ και να κάνουν ακριβώς αυτό. Γιατί είναι οι ψυχές που είναι θαρραλέες, προικισμένες με το σθένος του Μιχαήλ, προικισμένες με την δύναμη της αγάπης του Γαβριήλ, εμποτισμένες με το βάθος και την τρυφερότητα της θεραπευτικής ενέργειας του Ραφαήλ, και που γνωρίζουν καλά πώς να ενεργοποιούν μια νέα πραγματικότητα με την δύναμη του Ουριήλ.

Αυτές οι ψυχές αναγνωρίζονται όπως αναγνωρίζεστε εσείς μεταξύ σας. Γνωρίζουν ότι έχουν αυτό το σθένος. Γνωρίζουν ότι είναι αρκετά «τρελές» για τα δεδομένα των υλικών κόσμων για να κάνουν το μεγάλο άλμα και να ελευθερωθούν. Γνωρίζουν ότι είναι πιο αφοσιωμένες στο  «παράλογο και το μεγάλο», παρά στο λογικό και μικρό. Γνωρίζουν ότι είναι πιο ερωτευμένες με το όμορφο και το ανυπέρβλητο και μη  περιγράψιμο, παρά με το άσχημο και πολύ καλά περιγραφόμενο.

Αυτές οι ψυχές όσο πλησιάζει ο Δεκέμβριος ζωντανεύουν, γιατί ζωντανεύουν οι μνήμες τους, ζωντανεύουν οι ενθυμήσεις τους από την πραγματικότητα που κρύβουν μέσα τους. Και είναι αυτήν την πραγματικότητα που έχουν έρθει να σπείρουν μέσα από τις επιλογές τους.

Κάθε μέρα που περνά είναι ιστορικής σημασίας. Κάθε μέρα μέχρι το Δεκέμβριο έχει μια αμέτρητη αξία στον χρόνο. Κάθε μέρα μέχρι το Δεκέμβριο είναι ένας αιώνας  πλούτου, σοφίας και ανάκτησης. Κάθε μέρα μέχρι το Δεκέμβριο αντιστοιχεί  σ’ ένα βιβλίο ζωής και έχετε μπροστά σας αρκετά βιβλία ζωής μέχρι τον Δεκέμβριο. Κάθε μέρα, η καρδιά του Γαλαξία, η καρδιά του μεγάλου Δημιουργού ζωντανεύει περισσότερο μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Επίσης, κάθε μέρα ο φόβος αυξάνει περισσότερο μέσα στην ανθρωπότητα και ο φόβος αυτός δεν οφείλεται  στην κρίση, δεν οφείλεται στην ανασφάλεια, δεν οφείλεται στην εξουσία. Οφείλεται  στο ότι οι ψυχές συλλογικά αναγνωρίζουν πως η καρδιά του Δημιουργού αρχίζει να τους μιλάει προσωπικά. Επειδή οι ψυχές συλλογικά πιστεύουν πως ο Δημιουργός τους είναι κριτής, αυτό δημιουργεί συλλογικό ασυνείδητο πανικό, γιατί αυτό που νοιώθουν δεν μπορούν να το ερμηνεύσουν συνειδητά.

Έτσι μένει στα βάθη του εαυτού τους χωρίς αναγνώριση, ένα σκίρτημα  που δεν ξέρουν τι σημαίνει, μια αναστάτωση που δεν μπορεί να ερμηνευτεί. Αυτή η αναστάτωση για όσους είναι συνειδητοί  είναι το κάλεσμα της αγάπης να επιστρέψετε. Σας λέει ότι είναι η ώρα, σας λέει να θυμηθείτε να επιλέξετε το όμορφο, σας λέει να ξεχάσετε τους τρόπους της ασχήμιας. Για όσους όμως δεν είναι συνειδητοί, αυτό το σκίρτημα ερμηνεύεται ως το κάλεσμα του τρόμου, το κάλεσμα μιας καταστροφής, το κάλεσμα ενός τέλους, άσχημου τέλους. Γιατί ερμηνεύεται  με όρους του υλικού κόσμου. Ερμηνεύεται σαν το τέλος των υλικών αποκτημάτων, το τέλος μιας βολικής υλικής ζωής, το τέλος μεγάλων ξέχειλων λογαριασμών, το τέλος των μεγαλουπόλεων. Η μη αφυπνισμένη ψυχή θα ερμηνεύσει τα σκιρτήματα της αγάπης με φόβο και θα φοβηθεί. Η  αφυπνισμένη ψυχή θα καταφέρει να ερμηνεύσει αυτό το σκίρτημα και θα καταλάβει τι της λέει, που την οδηγεί, ποιά είναι η καθοδήγησή του.

Το Δεκέμβριο είναι η αποκορύφωση αυτού του ορόσημου, το οποίο σημαίνει εξηγώντας το με απλά λόγια, πως όλες αυτές οι μικρές αφανείς επιλογές μέσα σε κάθε ενσαρκωμένη ψυχή στον πλανήτη, συγκεντρώνουν μια ενέργεια, δημιουργούν ένα ενεργειακό πεδίο. Το πώς θα είναι διαμορφωμένο αυτό το πεδίο, ποια θα είναι η απόφαση αυτού του συλλογικού πεδίου  από αυτές τις ψυχές είναι που θα καθορίσει την ταχύτητα ανάπτυξης, εξέλιξης, και προόδου από κει και πέρα.

Το παράθυρο της ευκαιρίας είναι μέχρι το Δεκέμβριο, με την έννοια πως από τις 21 Δεκεμβρίου και μετά δεν θα πάψετε να είστε δημιουργοί, αλλά η καρδιά του Κέντρου του Γαλαξία δεν θα σας ζητάει την επιλογή ορόσημο. Την επιλογή ορόσημο θα την κάνετε μέχρι τότε, γιατί είναι η επιλογή η οποία καθορίζει το ενεργειακό θεμέλιο για τα επόμενα 2000 χρόνια.

Μετά τις 21 Δεκεμβρίου, οι ενέργειες όπως θα έχουν διαμορφωθεί στο βάθος των ψυχών, με τις επιλογές των ψυχών, θα εκδηλωθούν σταδιακά ως η νέα πραγματικότητα. Καταλαβαίνετε γιατί δίνουμε τόση έμφαση. Δεν είναι για λόγους εντυπωσιασμού όταν λέμε ότι κάθε μέρα που ζείτε ως τον Δεκέμβριο είναι ιστορικής, κοσμικής σημασίας, είναι μεγαλειώδης.

Κάθε μέρα αυτής της περιόδου είναι απολύτως κρίσιμο να διαθέτετε λίγο χρόνο να έρχεστε σε επαφή με σας, να νοιώσετε εσάς, να νοιώσετε τον εαυτό σας. Είναι κρίσιμο μέσα σε όλη την ημέρα σας να υπάρχει ο χρόνος που διαθέτετε να νοιώθετε, να κάνετε μια επαφή σιωπηλή με σας τους ίδιους, να ξεφοβηθείτε να κάνετε την επαφή με τον εαυτό σας. Δεν μιλάμε για την ώρα που θα κάνετε ένα διαλογισμό, ούτε για την ώρα που θα κάνετε ΤΑΙ-ΤΣΙ ή ΓΙΟΓΚΑ ή οτιδήποτε άλλο κάνετε. Μιλάμε για λίγη ώρα που δεν κάνετε τίποτα, για λίγη ώρα που απλά είστε εσείς με τον εαυτό σας, που αφουγκράζεστε εσάς, πώς νοιώθετε, πώς είστε μέσα σας, αν ασκείτε βία σε σας, αν καταπιέζετε τον εαυτό σας, αν τις δυσφορίες του δεν τις ακούτε, αν σέβεστε τις ανάγκες του, τις ιδιαίτερες ανάγκες του δικού σας εαυτού, αν τον αγαπάτε αρκετά για να τον ακούσετε, αν τον αγαπάτε αρκετά για να αφουγκραστείτε εκείνος τι χρειάζεται για να είναι καλά. Αν πάψετε να τον αγνοείτε είναι κρίσιμο.

Αυτή η μικρή σιωπή κάθε μέρα κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου και του Γαλαξία για μία ενσαρκωμένη ψυχή, γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να νοιώσει καλά αν δεν  φτάσει να αισθανθεί την επαφή με τη ψυχή του, με το βαθύτερο είναι του. Ό,τι και να έχετε, ό,τι και να κάνετε, δεν είστε βιολογίες. Είστε ενσαρκωμένες ψυχές! Για να είστε καλά πρέπει η ψυχή να είναι καλά μέσα στο σώμα. Και για να είναι καλά η ψυχή πρέπει να της δώσετε λίγα λεπτά την μέρα για να σας μιλήσει, να σας πει τι θέλει να κάνει, τι χρειάζεται να τις προσφέρετε, να σας πει αν την παραμελείτε, να σας πει αν την καταπιέζετε, αν την αφήνετε να ζει, ή εάν θέλετε να ζει η λογική σας, οι ανάγκες σας, τα συμφέροντα σας.

Αυτή η λίγη ώρα κάθε μέρα είναι καταλυτική και κρίσιμη μέχρι τον Δεκέμβριο, γιατί η ενσαρκωμένη ψυχή που διαθέτει αυτή τη λίγη ώρα να έρθει σε επαφή, είναι μια ψυχή που μέχρι το Δεκέμβριο θα έχει θυμηθεί τι σημαίνει να αγαπά τον εαυτό της. Και αυτή θα είναι η ψυχή η οποία θα έχει θυμηθεί  τι σημαίνει να αγαπά τελικά. Θα είναι η ψυχή που δεν θα έχει κανέναν δισταγμό, καμία αμφιβολία μέσα της, ότι η επιλογή της πάντα ήταν το όμορφο. Πως ήταν ένα μπέρδεμα αυτό που της είχε συμβεί τότε που δεν ήξερε τι επέλεγε.

Αυτή θα είναι η ψυχή που θα πάει στο πάρτι στις 21 Δεκεμβρίου πραγματικά για να το  «κάψει», να γλεντήσει και να χορέψει, γιατί θα χορεύει για εκείνην, θα χορεύει γιατί ανέκτησε τον εαυτό της, θα χορεύει γιατί θα ξέρει ότι ανέκτησε μια πραγματικότητα, θα χορεύει γιατί θα ξέρει ότι δεν είναι μόνη της. Θα χορεύει γιατί θα ξέρει πως και άλλοι εαυτοί ανακτήθηκαν και κάτι  πιο όμορφο και κοσμοϊστορικό έχει συμβεί ενόσω εκείνη είναι σε μία βιολογία και μπορεί να το χορέψει… μπορεί να το τραγουδήσει… μπορεί να το εκδηλώσει με την κίνηση και τον ήχο… μπορεί να το νοιώσει αγκαλιάζοντας άλλους… !!!

Θα είναι μεγάλο το πάρτι το Δεκέμβριο, ένα πάρτι μεγάλης χαράς, ένα πάρτι που κάθε ενσαρκωμένη ψυχή το ονειρεύεται από την αρχή του χρόνου, και κάποιες ψυχές θα το ζήσουν αυτό.

Αγαπημένοι φίλοι, αδελφοί, η Πλειάδεια ενέργεια, το Πλειάδειο πεδίο, δεν είναι παρά η ενθύμηση αυτού του Παράδεισου αγάπης μέσα σας. Αυτή η μνήμη είναι μιας Πλειάδιας συχνότητας μνήμη, γιατί είναι η μνήμη ενός αφυπνισμένου κέντρου καρδιάς, και είναι για σας η ανάκτηση των εαυτών σας, η ανάκτηση   της αγάπης. Λέγονται τόσα πολλά από Πλειάδειους δασκάλους, Πλειάδειους Αρχαγγέλους, Πλειάδειους οδηγούς, Πλειάδειους σοφούς, Πλειάδειους masters του χρόνου, παντού σε όλο τον Πλανήτη.

Αγαπημένα αδέλφια, είστε μέρος της Πλειάδειας ψυχής, και η Πλειάδεια ψυχή είναι ένα μέρος της δικής σας. Έχουμε παντρευτεί μέσα στην εξέλιξη των χρόνων της ύπαρξης μ’ ένα τρόπο που κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει τον άλλον. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορείτε ακόμα να μας δείτε με τα μάτια σας, μπορείτε να μας δείτε με το μάτι του νου σας. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορείτε να δείτε την πραγματικότητά μας, μπορείτε να την νοιώσετε μέσα στο βάθος του εαυτού σας. Την ξέρετε στο βάθος του εαυτού σας. Όπως εσείς είστε μέρος της δικής μας ψυχής που ταξιδεύει στο χρόνο και έτσι θυμάστε την αγάπη πως είναι, έτσι και εμείς είμαστε μέρος της δικής σας ψυχής και θυμόμαστε πόσο μεγαλειώδες είναι να ανακτούμε το πνεύμα μας μέσα στις μεγάλες υλικές συμπυκνώσεις.

Ζείτε μέσα σε μας και εμείς ζούμε μέσα σε σας και ό,τι ζούμε το ζείτε και ό,τι ζείτε το ζούμε. Η διαφορά είναι ότι εμείς εστιάζουμε στο νου μας και την καρδιά μας αλλιώς, και εσείς εστιάζετε στο νου σας και την καρδιά σας αλλιώς. Για μια στιγμή που θ’ αλλάξετε τον τρόπο που εστιάζετε το νου και την καρδιά  σας, θα μπορέσετε να μας δείτε και να μας νοιώσετε και θα ξέρετε  πως είναι αυτή η πραγματικότητα. Δεν θα έχετε καμία αμφιβολία. Έχετε φτιάξει υπέροχους πίνακες, φωτογραφίες από ειδυλλιακά τοπία, τοπία όπου φαντάζεστε ότι τα πλάσματα ζουν τόσο γαλήνια και όμορφα, τοπία γεμάτα πράσινο, τοπία που σας παραπέμπουν στην καθαρότητα του αέρα και στην ειρήνη της μιας άλλης πραγματικότητας.

Φυλάσσουμε για σας τις μνήμες που αφορούν την αγάπη και άρα την χορδή που συνδέει εσάς με την Εστία. Άλλοι φυλάσσουν για σας άλλες μνήμες, εμείς όμως έχουμε  την μνήμη της αγάπης για σας.

Είναι η εποχή που πολύ αποφασισμένα θέλουμε να αφυπνίσουμε αυτήν την μνήμη μέσα σε κάθε ενσαρκωμένη ψυχή στη Γη, την μνήμη της αγάπης, γιατί...

Η αγάπη είναι δύναμη δημιουργίας, η αγάπη φωτίζει το νου σας και του δίνει ιδέες για δημιουργία, η αγάπη καθοδηγεί τα σχέδια για το μέλλον σας αν την ακολουθήσετε, η αγάπη θα σας πει ποιο σχέδιο είναι όμορφο και αξίζει να βάλετε τον κόπο σας, τον μόχθο σας και την ενέργειά  σας σε αυτό, η αγάπη είναι παράτολμη και μπορεί να σας δείξει  ένα σχέδιο που δεν θα υλοποιηθεί πλήρως όσο ζείτε, που εσείς όμως είναι να το ξεκινήσετε.

 Η αγάπη δεν μετράει το χρόνο και για αυτό δεν μετρά τα συμφέροντα μέσα στον χρόνο. Η αγάπη μετρά αυτό που δίνει ως ποιότητα, μετρά αν δίνει τον εαυτό της πλήρως, όπως μόνο εκείνη ξέρει να το κάνει. Κάποιοι μπορεί να δείτε τους καρπούς του κόπου σας, και κάποιοι μπορεί να είστε εκείνοι που θα κοπιάσουν για την συνέχεια, οι οποίοι θα δώσετε αυτό που έχετε να δώσετε, ακούγοντας απλά την αγάπη χωρίς να ξέρετε που θα φτάσει αυτό, χωρίς να δείτε τι ακριβώς θα γίνει με αυτό.

Είναι η εποχή που πολύ αποφασιστικά θέλουμε ν ‘ ανακινήσουμε κάθε πεδίο ψυχής, θέλουμε να τραγουδήσουμε δυνατά σε κάθε ψυχή τα τραγούδια και τους ήχους της εστίας που εκφράζεται από  αγάπη.

Είναι η εποχή που ο φόβος θα κορυφωθεί και η αγάπη θα κορυφωθεί.

Δεν είναι κοσμικό  παράδοξο; Πάνω στον ίδιο πλανήτη, μέσα στην ίδια πραγματικότητα, δύο διαφορετικές πραγματικότητες να συνυπάρχουν; Στη μία… να κορυφώνεται ο φόβος και στην άλλη… να κορυφώνεται η αγάπη.

Ζείτε το παράδοξο μέσα στην ύλη. Ζείτε το πώς γίνεται το φως και το σκοτάδι να συνυπάρχουν. Ζείτε μια κατάσταση απόλυτα αλχημικής εξέλιξης της συνειδητότητας. Βλέπετε στην πράξη τι σημαίνει ο δημιουργός. Ο μεγάλος Δημιουργός αγαπά όλα τα μέρη της δημιουργίας, δεν καταπιέζει κανένα μέρος: Δηλαδή, εσείς μπορείτε να αγαπάτε περισσότερο και οι άλλοι μπορούν να φοβούνται περισσότερο!

Ο Δημιουργός δεν ζητά ούτε από σας, ούτε από τους άλλους ν’ αλλάξετε.

Ο Δημιουργός επιτρέπει στα αντίθετα να συμβούν την ίδια στιγμή, στον ίδιο χώρο: Η αγάπη και το μίσος. Η ανεκτικότητα και η μη ανοχή. Η συγχώρεση και η εκδίκηση.  Το ζείτε κάθε μέρα, και θα το ζείτε ακόμα πιο έντονα τις μέρες που ακολουθούν. Ακριβώς στην ίδια χώρα, και ακριβώς στους ίδιους χώρους, στα ίδια σημεία του χωροχρόνου θα συνυπάρχουν και οι δύο πραγματικότητες.

Αυτό δεν αφορά μόνο τη δική σας χώρα, αφορά όλες τις χώρες της Γης, γιατί σε όλες τις χώρες της Γης συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, με διαφορετική κλιμάκωση. Είναι η ένταση που το διαφοροποιεί  και όχι η ουσία, η οποία  συμβαίνει παντού.

Θα σας καλέσουμε να στρέψετε την προσοχή σας στην ύλη, θα σας καλέσουμε να κοιτάξετε τον κόσμο γύρω σας, και σε επαφή με την αγάπη μέσα σας, να πάψετε να αναρωτιέστε εσείς τι θα κάνετε για σας και την ζωή σας. Αρχίστε να αναρωτιέστε εσείς τι μπορείτε να κάνετε για όλον αυτόν τον κόσμο. Είναι η ώρα να αρχίσετε να αναρωτιέστε εσείς γιατί είστε αλήθεια εδώ; Εκεί που είστε τώρα. Είναι η ώρα να αρχίσετε να αναρωτιέστε τί σας έκανε, τέτοια φωτεινά πλάσματα, να θέλετε να περάσετε  από τόση ταλαιπωρία ώστε να είστε αυτή τη στιγμή εδώ που είστε. Εκεί που βρίσκεστε.

Τι είναι αυτό που είχατε σκεφτεί να κάνετε, τι είναι αυτό που ποθούσατε να δώσετε, να συνεισφέρετε, τι είναι αυτό που σας έκανε να πάρετε τέτοια απόφαση; Γιατί γνωρίζατε πολύ καλά τις συμπληγάδες από τις οποίες θα περνούσατε, γνωρίζατε ότι ο δρόμος δεν θα ήταν στρωμένος με ρόδα, γνωρίζατε ότι θα είχε πολλές πέτρες να σκοντάψετε, πολλές ανηφόρες και πόνο και αδιέξοδα, αλλά γνωρίζατε και την δύναμη που έχετε μέσα σας. Γνωρίζατε και πόσο αγαπάτε την Αγάπη, γνωρίζατε πόσο αγαπάτε την Ελευθερία, γνωρίζατε πόσο αγαπάτε την Αλήθεια, και ξέρατε ότι όσες φορές και αν σκοντάφτατε, θα ξανασηκωνόσασταν, όσες φορές και αν απελπιζόσασταν θα βρίσκατε κουράγιο, γιατί ο δρόμος που κάνατε είχε έναν ιερό σκοπό, και έπρεπε να σταθείτε όρθιοι για χάρη δική σας, για χάρη της Εστίας, για χάρη της αγάπης, για χάρη της οποίας κάνατε το ταξίδι.

Τώρα λοιπόν σας καλούμε να αναρωτηθείτε προσωπικά τί έχετε να συνεισφέρετε σε αυτό τον κόσμο; Μπορεί να μην είναι τίποτα από όσα έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Πιστέψτε μας. Τι είναι αληθινά αυτό που έχετε έρθει να κάνετε για αυτόν τον κόσμο, σε αυτό το κόσμο, και που -όταν το κάνετε- θα νοιώσετε γιατί είστε αληθινά εσείς εδώ, η ψυχή σας σε ενσάρκωση. Θα νοιώσετε ότι δεν σας περιορίζει η ύλη, θα νιώσετε ότι δεν υπάρχει δύναμη να σας αναχαιτίσει από το να το κάνετε, θα νοιώσετε πως η ύλη όσο και αν σας κοντράρει, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνετε πίσω, θα νοιώσετε ότι αυτό και μόνο αυτό σας αρκεί ως λόγος για να ζείτε.

Είναι  η ώρα λοιπόν να αναρωτηθείτε γιατί βρίσκεστε εδώ στη Γη, στη Γαία τώρα. Ρωτήστε τον Γαλαξία, τα αστέρια το βράδυ, τον Ήλιο την μέρα: Τί έχω έρθει να κάνω εδώ; Τι έχω έρθει να δώσω; Τι είναι αυτό που έχω έρθει να συνεισφέρω ; Φωτίστε με. Ακόμα και τα αστέρια είναι Ήλιοι – ακόμα και το βράδυ μπορούν να σας φωτίσουν.

Έχετε ήλιους το βράδυ να σας φωτίζουν και ήλιο την ημέρα να σας φωτίζει. Ζητείστε τους να σας θυμίσουν. Αλλά για να σας θυμίσουν πρέπει εσείς αληθινά να αναρωτηθείτε γιατί είστε εδώ τώρα; Γιατί διαλέξατε να κάνετε μια τέτοια διαδρομή; Σε μια τέτοια περίοδο; Πάψτε να σκέφτεστε το άτομο  σας, πώς θα εξελιχτείτε, τι θέματα έχετε εσείς μέσα στον εαυτό σας. Δεν λέμε να μην τα αναγνωρίσετε, λέμε όμως να πάψουν να είναι αυτά το κέντρο του δικού σας σύμπαντος.

Με λίγες στιγμές σιωπής και επαφής με τον εαυτό σας, όλα τα θέματα του εαυτού σας θα λυθούν, όλες οι συγκρούσεις  μέσα σας θα λυθούν γλυκά, απαλά με αγάπη. Γιατί έτσι είναι οι τρόποι της Αγάπης. Η Αγάπη θέλει σιωπή και επαφή για να μεγαλώσει και να θεραπεύσει.

Επομένως αν ακολουθήσετε τον τρόπο της Αγάπης, πολύ σύντομα εσείς δεν θα έχετε θέματα για σας. Αλλά μην περιμένετε εκείνη την στιγμή για να κάνετε την Ζωή επίκεντρο της δικής σας ύπαρξης. Αυτός είναι ο μόνος υγιής τρόπος. Δείτε εσάς και δείτε τον ρόλο σας, τον χώρο σας, το μέρος σας, τον τόπο σας, την πραγματικότητα γύρω σας και ζητήστε από τους Ήλιους μέρα και νύχτα να σας φωτίζουν, να σας θυμίσουν, γιατί έχετε κάνει αυτήν την διαδρομή; Που θέλετε να πάτε; Τι έχετε να δώσετε; 

(Για να δείτε το υπόλοιπο άρθρο πατήστε εδώ ή συνεχίστε να διαβάζετε παρακάτω.)