Ο ΛΥΣΣΑΛΕΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΘΟΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

«Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος... αλλ’ Ιουδαίος είναι εν τω κρυπτώ Ιουδαίος[1] και περιτομή η της καρδίας κατά (το) πνεύμα» Παύλος προς Ρωμαίους Β΄28

Όλα όσα θέλαμε λοιπόν καταληκτικά να υπαινιχθούμε σε ολόκληρο αυτό το βιβλίο, τα λέει εδώ ευθαρσώς ο Εβραίος πρώην φαρισαίος Παύλος, (Πράξεις Αποστ. ΚΒ΄3) γράφοντας όχι προς τους Ρωμαίους όπως εσφαλμένα κάποιος μπορεί να υποθέσει, αλλά προς την εβραϊκή παροικία της Ρώμης. Ο Χριστιανισμός για όσους ήθελαν να τον δουν έτσι, δεν ήταν παρά η μεταμόρφωση του αβραμικού Ιουδαϊσμού σε Νεοδιαθηκικό κρυπτο-ιουδαϊκό χριστιανισμό!

Ο παλαιοδιαθηκικός αβραμισμός, ο ορκισμένος εχθρός των εθνών, θρονιασμένος στα υψηλότερα αξιώματα της νεο-ιουδαϊκής αυτής αίρεσης, «συνεκάθισεν» κατά τα πρότυπα του πατρός Αβραάμ με κάθε είδους ελπιδόμυαλα "όρνια" και με προκάλυμμα μια απέραντη δήθεν αγάπη, μπορούσε πια κόβοντας τις φανερές του διασυνδέσεις με τον Ιουδαϊσμό, να οργανώσει τον συστηματικό διαμελισμό των μισητών εχθρών του πατρός Αβραάμ!

Θεόφιλος, Κύριλλος, Θεοδόσιος, Χρυσόστομος,Κωνστάντιος, Αλάριχος, και τόσοι άλλοι κρυφο-ιουδαίοι ή απλώς ορνιόψυχοι και ορνιόμυαλοι υπηρέτες του αβραμικου μεγαλοϊδεατισμού, έμπηξαν τα γαμψώνυχα τους και τα "χρυσωμένα τους δόντια’" στο κορμί του ελληνότροπου πολιτισμού, συνεργώντας πειθήνια στον προαποφασισμένο ανελέητο διαμελισμό της Ελλάδος.

Κάτω απ’ τις "αγάπες" και τις κοινωνικές αδελφοποιήσεις, υπήρχε έρπων ο αρχαίος εκείνος ο μυριέλικτος Χαλδαιικός δράκος, που εξακολουθούσε να περισφίγγει μέχρι διαμελισμού, τον από κάθε άποψη κραταιό ελληνισμό!

Ανθελληνόψυχοι λοιπόν και ανθελληνόχαροι υπήρξαν πολλοί μέσα στην πολλά υποσχόμενη νέα θρησκεία. Περισσότεροι απ’ ότι μπορεί να φαντασθεί ο σημερινός Έλληνας που με καμάρι (χωρίς βέβαια να το ξέρει) φέρει τον θρησκευτικό τίτλο του«πνευματικού ισραηλίτη»!

Λίγα ακόμα παραδείγματα που ακουμπάνε μόνο την επιφάνεια του ανθελληνικού μένους, θα σας βάλουν φαντάζομε σε σκέψεις.

Ο Χριστιανός Ευσέβιος Παμφίλου (265-340μ.Χ. ΕπίσκοποςΠαλαιστινιακής Καισαρείας) ο αποκαλούμενος και "Ηρόδοτος" ή πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας, ο μέγιστος των εκκλησιαστικών συγγραφέων, δεν είναι παρά ένας ανθελληνικά μαινόμενος χλευαστής, αλλά και μεθοδικός διαμελιστής κάθε ελληνικής αξίας. Θα παραθέσω μόνο ελάχιστους υπότιτλους του τεράστιου έργου του και θα γίνει εντελώς σαφές τι εννοώ.

Ο Ευσέβιος, στο 1^ο μέχρι το 15^ο σύγγραμμα του της «ευαγγελικησ προπαρασκευη» με την άνεση του νικητή, έγραψε τα παρακάτω απίστευτα.

Αντί να σας κουράσω με ατέλειωτες λεπτομέρειες που κατέκοψαν και ζεμάτισαν κάθε τι Ελληνικό, σας παραθέτω μόνο υπότιτλους απ’ το ογκωδέστατο συγγραφικού του έργου, με το πραγματικά απίστευτο ανθελληνικό και φιλοεβραϊκό του περιεχόμενο!

Κάθε αστερίσκος είναι και ένας ξεχωριστός υπότιτλος. Διαβάστε αργά, προσεκτικά... μελαγχολικά θα έλεγα, καθώς το ανθελληνικό του πάθος κορυφώνεται σε ξέφρενο ύμνο υπέρ της ιουδαϊκής του συνείδησης... πιθανότατα και καταγωγής:

*Γιατί είναι πράξη σωφροσύνης η εγκατάλειψη της ελληνικής πλάνης και δεισιδαιμονίας. *Γιατί ευλόγως εγκαταλείπουν τα όσα περί πρώτης κοσμογονίας οι Έλληνες ανέγραψαν. *Εγκαταλείψτε όσα οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι περί αρχών εισηγήθηκαν. *Πως η Αιγυπτιακή θεολογία στους Έλληνες μετακόμισε. *Πως σε όλα αυτά οι δαίμονες επενεργούν. *Περί της εμφανίσεως δαιμόνων στα μαντεία των Ελλήνων. *Περί της παλαιάς ελληνικής συνηθείας της ανθρωποθυσίας (!) και πως αυτή με την ευαγγελική θεολογία κατηργήθη. *Ότι σε πονηρούς δαίμονες ανήκει των εθνών η θεολογία. *Πως ο Απόλλων στους πονηρούς δαίμονες προστάτες θυσιάζει. *Ότι πολυσχιδής και πολύγνωμος είναι η περί των Ελληνικών θεών δεισιδαιμονία. *Περί της σε λανθάνουσα μορφή δαίμονας περιέχουσα ελληνική μυθολογία. *Έως θανάτου ποιητικοί(!!!) είναι οι λεγόμενοι αυτών αγαθοί δαίμονες».

Ο εκπληκτικός αυτός χαρακτηρισμός, περί θανατηφόρου ποίησης με βρίσκει με θαυμασμό απόλυτα σύμφωνο. Στους αδαείς και λογοφάγους παραμυθομανείς ανθρώπους, η ποίηση μπορεί όπως προείπαμε να γίνει πράγματι ένα θελκτήριο εργαλείο θανάτου. Το ζητούμενο είναι ποιοι έκαναν τέτοια φονική χρήση των ποιητικών λόγων! Η ελληνική αρχαιότητα που με την ποίηση της ανέδειξε τον μεγαλύτερο ανθρώπινο φωτοδότη πολιτισμό σε όλα τα επίπεδα, ή η αβραμικη θεολογία που οδήγησε την ανθρωπότητα κατ’ ευθείαν στα τρισάθλια τάρταρα του μεσαίωνα;

Ας συνεχίσουμε όμως με τους υπότιτλους της ανθελληνικής παράκρουσης του Ευσέβιου:

»*Μαγγανείες μετέρχονται (οι Έλληνες!!!) και μ’ αυτήν εξαναγκάζουν την ανθρώπινη γνώμη. (Κοίτα ποιος μιλάει για μαγγανεία!) *Ότι τα αγάλματα τους μαγικά κατασκευάζουν... (τέτοια ανεπανάληπτα αριστουργήματα, μόνο μαγικά μπορούσαν να τους φαίνονται!) και στην μαγεία προτρέπουν και τις άψυχες ύλες (λατρευτικά) φιλούν.*Περί των παλαιοτέρων Εβραίων και γιατί τας ένθεους(θεοπνεύστους) αυτών γραφάς των πατρίων (Ελληνικών)λόγων προτιμήσαμε. *Παρουσίαση της εβραϊκής θεολογίας, λατρείας, αθανασίας της ψυχής και της ουσίας των πραγμάτων.

*Πως οι Εβραίοι έγιναν φιλόθεοι και αξιώθηκαν χρησμών και θεοφανειών. *Πως έλαμψε με την ευσέβεια του ο Μωυσής και την ιστορία των Εβραίων κατέγραψε. *Γιατί μετά από λογική κρίση και σώφρονα λογισμό την ιστορία τους (των Εβραίων) παραδεχθήκαμε. *Περί προ του κατακλυσμού θεοφιλών ανδρών. *Περί των Εβραϊκών δογματικών θεωρημάτων (και) δημιουργίας του κόσμου. *Περί θεού Εβραϊκές δοξασίες.

*Περί του θεοσεβούς πολιτεύματος του Μωυσέα. *Πόσοι Έλληνες λογογράφοι το έθνος των Ιουδαίων αναφέρουν. *Περί του προπάτορος πάντων των Εβραίων Αβραάμ. *Περί Ιουδαίων γραφής. *Πως παρά των βαρβάρων οι Έλληνας τα σεβάσματα τους παρέλαβαν»(!!!)

*Περί της κλοπής (από τα Εβραϊκά!) των Ελλήνων συγγραφέων. *Περί του κλέφτες (ιδεών!) είναι οι Έλληνες. (αν δεν το ξέρατε... μάθετέ το!). *Περί του γιατί λογικά την παρ’ Εβραίων θεολογία από την ελληνική φιλοσοφία προτιμήσαμε. (Εδώ ομολογείται η σύγκρουση εβραϊκής και ελληνικής ερμηνείας του κόσμου). *Ότι τα πάντα παρά βαρβάρων οι Έλληνες ωφελήθηκαν. *Περί της αρχαιότητος Μωυσέως και των Εβραίων προφητών. *Πως η Πλατωνική φιλοσοφία την Εβραϊκή αναγκαστικά ακολούθησε. *Περί της παρ΄ Εβραίων ονομάτων ορθότητας.

*Περί της καθ΄ Εβραίων φυσιολογίας. *Περί του όντος,Μωυσέως και Πλάτωνος(!) *Περί του Πλάτωνος και Μωυσέως ιδεών(!) *Περί αθανασίας ψυχής Εβραίων και Πλάτωνος. *Πως περί νεκρών έγερση ο Πλάτωνας των Εβραίων λόγους ιστορεί. *Περί του κατά Μωυσέα Παραδείσου.(!!!)

*Ότι παραπλήσια των Εβραίων εικόνα είχαν και οι δοξασίες περί θείων του Πλάτωνα. *Πως ο Πλάτων μετέτρεψε επί το Ελληνικότερων τα λόγια των (βιβλικών)Παροιμιών. *Ότι τα αυτά και ο Πλάτων με την εβραϊκή γραφή χρησιμοποιεί υποδείγματα και παραδείγματα. *Ότι δε και ο Πλάτωνας κατά μίμησιν των Εβραίων εις δώδεκα φυλάς διαιρώντας νομοθετεί. *Περί Αριστοτελικών δογμάτων και διαφωνίας Εβραίων και Πλάτωνος! *Περί διαφωνίας Μωυσέως και Πλάτωνος. *Περί δαιμόνων και ηρώων... ...» (!!!) *Πως με τα περί ουρανίου γης (ουράνιας ζωής) και μεταθανάτιας κρίσεως, ομοίως ο Πλάτωνας τους Εβραίους αντιγράφει»

Πάθατε κάτι ή αντέχετε ακόμα;

Σημειώστε μόνο ότι ο ίδιος αποκαλεί κοπριές τα διανοήματα των Ελλήνων λέγοντας: «τούτον δε τον πτωχόν και πένητα λαόν σήκωσες από... της η κοπριά των Ελληνικών μυσαγμάτων(βδελυγμάτων, μιασμάτων) και κάθισες αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, όντος λαού αυτού. Είναι δε οι απόστολοι άρχοντες του Εβραϊκού λαού και οι πατριάρχαι με τους οποίους κατασκηνώνουσιν οι εξ εθνών πιστεύσαντες» Ευσέβιος ευαγγ. προπαρ. / εισ τουσ ψαλμουσ / αλληλουια. ριβ΄ (23.1352.34)

Φανταστείτε! Όλα αυτά... μόνο από έναν εκκλησιαστικό, εκλαϊκευτή των εβραιο-θρησκευτικών ιδανικών, τον επίσκοπο (επι-σκοπό) Ευσέβιο! Η μετακίνηση προς τα εβραιο-προγονικά[2]σεβάσματα είναι περισσότερο από ολοφάνερη!

Ας απαντήσουμε λοιπόν στον Ευσέβιο με τα λόγια του Αισώπου:«Κάποτε, ένας Πίθηκος και μια Αλεπού περπατούσαν παρέα και προσπαθούσαν να παινέψουν την ευγενική καταγωγή τους. Αχ, βαριαναστέναξε λοιπόν ο Πίθηκος! Τι έπαθες κι αναστενάζεις έτσι; τον ρώτησε η Αλεπού. Λέει λοιπόν ο πίθηκος στην Αλεπού: βλέπεις όλους αυτούς τους τύμβους, τα περίτεχνα μνήματα και τις υπέροχες αναθηματικές στήλες; Των ένδοξων και ευγενών προγόνων μου είναι μνημεία! Πως λοιπόν να συγκρατήσω τα δάκρυα μου βλέποντας των πάνδοξων προπατόρων μου τα αριστουργήματα;

Η Αλεπού κοίταξε τότε τον Πίθηκο με κατανόηση και του απάντησε: «Μα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συγκρατηθείς, ψεύδου ελευθέρα όσο θέλεις, κανένας απ’ αυτούς δεν πρόκειται να αναστηθεί για να σε διαψεύσει»!

Λοιπόν: «Ψεύδου όσο βούλει, (Ευσέβιε) ουδείς γαρ τούτων(των νεκρών) αναστάς ελέγξει σε»!

Και τελειώνοντας ο Αίσωπος στο «αλωπηξ και πιθηκοσ» (6^ος π.Χ.αι) την ιστορία του οποίου αγανακτισμένοι δανειστήκαμε, καταλήγει καλύτερα από κάθε άλλη καυστική ειρωνεία: «Έτσι και των ανθρώπων οι ψευδολόγοι, τότε μάλιστα καταλαζονεύονται, όταν τους ελέγχοντας μη έχουσι»!Αίσωπος

Όταν λοιπόν κι εμείς, τόσο απόντες και τόσο "νεκροί", χίλια εξακόσια χρόνια μετά, δεν τολμάμε να ζητήσουμε τον λόγο για τους παντοειδείς ξέφρενους ισχυρισμούς και την λασπολογία του κάθε "πιθήκου" εναντίων των Ελλήνων, δεν είναι άλλοι από μας πιο υπεύθυνοι για την κατατρώγουσα το μέλλον της Ελλάδος αλαζονεία της καυχησιολογίας τους!

Όταν με την τρομακτική απουσία μας, ξεπερνάμε και την μακαριότητα των νεκρών, δεν φταίνε οι κάθε λογής πίθηκοι, που με τόση ευκολία κλέβουν και οικειοποιούνται την ιστορία και τις ένδοξες πρωτιές των Ελλήνων!

Ενδεικτικό μάλιστα της δεινής μας θέσης, είναι το γεγονός, ότι παρ’ όλα αυτά, τεραστία θεωρείται η συμβολή αυτού του Ευσέβιου στην ανασύνθεση των ελληνικών μύθων! Παρά το καταδιωκτικό του μένος και το πλήθος των υβριστικών αναφορών του στην ελληνική μυθολογία, απ’ τον πολυγραφότατο αυτό ανθέλληνα, είμαστε συχνά αναγκασμένοι να δανειζόμαστε αποκλειστικές πληροφορίες για την ανασύνθεση των θρυλούμενων της ελληνικής αρχαιότητας!

Καταλαβαίνετε λοιπόν τον λαβύρινθο των απολογητικών μας αναγκών, όταν συχνά έχουμε μόνο αυτές τις ύβρεις και τα υποτιμητικά σχόλια των υπολοίπων εκκλησιαστικών, για να ανασυνθέσουμε μέρος της μυθολογημένη ιστορία των Ελλήνων! Είναι σαν να κρατά το δικό μας Αριάδνιο νήμα... ο ίδιος ο Μινώταυρος!

Λίγα ακόμα παραδείγματα, διάφορων γνωστών και άγνωστων εκκλησιαστικών, θα συμπληρώσουν την εικόνα του μεθοδικού διαμελισμού της Ελληνικότητας όπως αυτή ορίζετε διαχρονικά από έθιμα ήθη και ιστορία!

Ο Επιφάνιος, (αρχές Δ΄ αιών) κηρύττοντας συλλήβδην τον Ελληνισμό δαιμονοποιημένη αίρεση γράφει: «Εξ Ελληνισμού μεν αιρέσεις τέσσαρες Πυθαγορείων Πλατωνικών,Στωικών, Επικουρείων» Επιφάνιος αγκυρωτοσ 12.8.

Υπενθυμίζω ποιος είναι αυτός ο άγιος Επιφάνιος: «είναι εις των επισημοτέρων πατέρων της Εκκλησίας, γεννηθείς εξ’ Ιουδαίων (Εβραιο-ορθόδοξος!) επίσκοπος Κύπρου. αργότεραΜητροπολίτης Σαλαμίνος... (κλπ.) Στις 12 Μαΐου η εκκλησία γιορτάζει την μνήμη του».! (Εγκυκλ. Δρανδάκης)

Κοιτάξτε λοιπόν ποιοι γράφουν για τις: απο του ελληνισμου αιρεσεισ! Οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, κηρύττουν αίρεση τον Ελληνισμό στην ιδια του τη χώρα!

Δηλαδή, σκεφτείτε την οδυνηρή πραγματικότητα... τέτοιοι εξ εβραίων, άγιοι-Ραββίνοι, απ’ τους οποίους σας διαβεβαιώ βρίθει το ελληνικό εορτολόγιο, όχι μόνο καταδιαμέλισαν με κάθε άνεση την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού, υπακούοντας φυσικότατα στις εντολές της δικής τους Παλαιάς Διαθήκης και του Αβραάμ του φυσικού τους προγονού, αλλά έπεισαν και μας, τα αόμματα θύματά τους, να τους τιμούμε εορταστικά ετησίως εδώ και εκατονταετίες!!

Οι Έλληνες σε πολύ μεγάλες δόξες! Που να ήξερε ο Θεμιστοκλής και οι Σαλαμινομάχοι του, ότι οι Πέρσες δι άλλης οδού (της θρησκευτικής) λίγες εκατονταετίες μετά, θα άπλωναν την θεολογική εξουσία τους σε ολόκληρη την ελληνοθρεμμένη Μεσόγειο![3]

Για όποιον ιστοριο-θρησκειολογώντας ρίξει μια απλή μάτια στα πατερικά λεγόμενα κείμενα, δεν θα χρειαστεί περισσότερο από μια μόνο μάτια στους υπότιτλους των έργων της πατρολογίας, για να καταλάβει την ανθελληνική θεολογική καταιγίδα που δεν άφησε τίποτε όρθιο στην πάλαι ποτέ αυτή ένδοξη χώρα.[4]

Με βαθιά μελαγχολία βλέπουμε λοιπόν πόσο μεθοδικά χτυπήθηκαν οι δεσμοί της ιστοριογνωσίας των Ελλήνων, και ποια η πραγματική αιτία που τα ελληνόπουλα αγνοούν παντελώς οποιαδήποτε εκδοχή για την προέλευση του τρισένδοξου εθνωνύμου τους και γιατί δεν έχουν Ελληνικά ονόματα που να παραπέμπουν στους δικούς τους προγόνους!

Πρόκειται λοιπόν για μεθοδευμένο, πραγματικό ιστορικό και προγονικό ακρωτηριασμό των Ελλήνων. Επαναλαμβάνω, θέλετε να δείτε την βαθιά πνευματική περιτομή των Ελλήνων; Ρωτήστε ένα ελληνόπουλο πόθεν φέρει το όνομα Έλλην, που στην παγκόσμια ιστορία διεκδικεί την πιο επίζηλη θέση... ή ποιά είναι η Ορσηίδα!

Η ιστορική απογύμνωση των Ελλήνων και η επιβολή της πνευματικής τους περιτομής ήταν διαταγή του νέου διεκδικητή αβραμικού θεού: «Τα τέκνα υπακούετε στους γονείς υμών(αλλά μόνο) εν Κυρίω, τουτέστιν, κατά Κύριον...(και διευκρινίζει) εάν δε (ο γονέας) είναι Έλλην ή αιρετικός,ουκέτι πείθεσαι δει» (πρέπει να απειθείτε!) Ι. Χρυσόστομος εισ εφεσιουσ επιστολη 62.149.41

Τα Ελληνικά ονόματα ενοχλούσαν τους νέους πνευματικούς ιδιοκτήτες των Ελλήνων, αφού τους υπενθύμιζαν την καταγωγή και την ιστορία τους. Κοιτάξτε την χρυσοστομική καταδίωξη των ελληνικών ονομάτων! Ο προγονο-αφανισμός της εποχής του Σερούχ, πρέπει να ωχριά μπροστά του: «Και είδε (ο Ιακώβ)στον ύπνο του σκάλα από γης έως του ουρανού και τους αγγέλους του θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας και αυτόν τον θεόν να στέκει στην κεφαλή και ονόμασε αυτόν(τον Ιακώβ) Ισραήλ... Κανείς (λοιπόν) δεν πρέπει να σπεύδει των προγονών να καλεί τα ονόματα στα παιδιά του όπως του πατέρα και της μητέρας και του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων, (της Παλαιάς Διαθήκης) των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων.Προς αυτούς ας είναι και τούτος ο ζήλος σας.... Και μη μου τα έθη (έθιμα) τα Ελληνικά. Δεν είναι μικρή η ντροπή και ο κατάγελος όταν σε οικία χριστιανών έθη τινά ελληνικά επιτελώνται.. Και μη νομίσετε ότι μικρά και ευτελή τα γινόμενα. Γι’ αυτό λοιπόν σας παρακαλώ των δικαίων(δίκαιους ονομάζει πάντα του παλαιοδιαθηκικούς ήρωες) τις επωνυμίες να δίνεται στα παιδιά σας. Παρά (των Ελλήνων την συνήθεια που) την επωνυμία των (εκλιπόντων)προγόνων τους δίνουν στα παιδιά τους προς παρηγοριά(απ’ την απουσία) του θανόντος, ώστε δια της (αναμνηστικής)επωνυμίας ο απελθών να ζει, νυν δε μηκέτι» (εφεξής όχι πλέον!).

Μα, κοιτάξτε τι τρομερό ατόπημα έκαναν αυτοί οι Έλληνες! Έδιναν λέει, τα ονόματα το παππούδων τους στα νεαρά άτομα της οικογένειας! Αυτό όμως από μόνο του ήταν μια διαιώνιση μνήμης και ιστορίας, κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετούσε καθόλου τον συστηματικό προγονο-αφανισμό των Ελλήνων, έτσι για καθαρά θεϊκούς λόγους (όχι... αβρααμο-διαμελιστικούς), έπρεπε επειγόντως αυτή η φοβερή συνήθεια να σταματήσει!

Και συνεχίζει ο Χρυσόστομος: «Βλέπουμε άλλωστε τους δίκαιους (πατριάρχες) πως ονόμαζαν τα δικά τους παιδιά, ο Αβραάμ τον Ισαάκ όταν εγέννησε, ή ο Ιακώβ και ο Μωυσής, δεν ονομάσθηκαν έτσι από (τους) προγόνους(τους), ούτε κανέναν άλλο των δικαίων βρίσκομε έτσι (από πρόγονο) ονομαζόμενο... Άλλη λοιπόν δεν βρίσκουμε αιτία της μετονομασίας, παρά το ότι η υπενθύμιση των(προγόνων) είναι (ελληνική) αρετή... Εντεύθεν λοιπόν και εμείς οι την επιμέλεια (κηδεμονία) των παιδιών έχοντες αρχινώντας ας ρυθμίζωμεν αυτούς» Ι. Χρυσόστομος περι κενοδοξιασ και πωσ δει τουσ γονεισ ανατρεφειν τα τεκνα (690) 641.65 -

Ευτυχώς λοιπόν που ήρθε ο Χρυσόστομος και δίδαξε τους Έλληνες πως να ανατρέφουν τεκνά!

Τί να πρωτοσχολιάσει κανείς απ’ την βαθιά πνευματική αυτή περιτομή (την λοβοτομή θα έλεγα) των Ελλήνων! Οι κηδεμόνες των Ελλήνων, οι κατά τόπους επίσκοποι, ξανα-ρύθμιζαν την πανάρχαια συνήθεια της ονοματοθεσίας των Ελλήνων, λες και επρόκειτο για το καινούργιο τους παιγνιδάκι...! Όταν βέβαια η αλλαγή προς τα εβραϊκά ονόματα συνετελέσθη, τότε η παραπάνω επιχειρηματολογία, περί της ανοήτου επανάληψη των προγονικών ονομάτων, παραδόξως έλιξε!

Τα ονόματα, η μνήμες, τα έθιμα και οι άξιες, αργά αλλά σταθερά αποκόπηκαν! Το διαχρονικό ον του ελληνισμού, σαν αθώο ολοπλούμιστο και απονήρευτο ζώο, στα χέρια του Αβραάμ, καταδιαμελίσθη επιτυχώς και παρεδόθη βορά στους φυσικούς θηρευτές του!

Οι ελληνώνυμοι αλλά εβραιόφρονες επίσκοποι, θρονιασμένοι πια σε ολόκληρη την επικράτεια των Ελλήνων, θα φρόντιζαν στην συνέχεια με την ιερή τους φλόγα, να καυτηριάζουν αδιαλείπτως όλες τις μικρές ή μεγάλες απόπειρα ανασύστασης της αρχέτυπης ελληνικότητας! Οι αρχαιο-χαλδαιικοί μηχανισμοί της δικτατορικής σωτήριας είχαν επικρατήσει!

Οι νέες γενιές των Ελλήνων, όχι μόνο δεν έπρεπε να νοσταλγούν την επανασύνδεση τους με το δαιμονοποιημένο παρελθόν τους, αλλά έπρεπε να συνεισφέρουν σταθερά και από καρδιάς, κόπους, χρήμα, κτήματα αλλά και την ιδια την ζωή των παιδιών τους, αν ήθελαν να παραμείνουν υποψήφιοι διεκδικητές της εβραϊκής σωτηρίας!

«Τέτοιο είναι το κέρδος όταν τα κτήματα μας παραχωρούμε σ’ αυτόν (τον θεό του Αβραάμ) και όχι μόνο χρήματα ούτε μόνο κτήματα, αλλά και τα τέκνα μας. Στην ψυχή (μας) αυτό καλούμεθα να πράξομε περισσότερο όλων των άλλων. Αυτό που και ο πατριάρχης έκαμε Αβραάμ, (σας υπενθυμίζω ότι ο Αβραάμ δεν έκανε καμμία απολύτως θυσία... αλλά θεατρική απόπειρα θυσίας[5]) δια της οποίας (θυσίας) μετά περισσής δόξης κέρδισε τον υιόν. Και τότε μάλιστα έχομε τα παιδία μας, όταν αυτά τω Δεσπότη[6]παραδίδουμε» Ι. Χρυσόστομος προσ πιστον πατερα 47.383.54

Μπορεί άνθρωπος να μου βρει χειρότερες προϋπόθεσης σωτηρίας; Η αβραμικη αυτή θρησκεία λοιπόν, δεν ήθελε πολλά... μόνο τα ονόματα, τα έθιμα, την ιστορία, τα κτήματα, χρήματα και... τον απόλυτο έλεγχο των παιδιών μας! Το αβραμικό παιδομάζωμα, έχει δυστυχώς ακόμα τεραστία επιτυχία!

Τώρα πια την τελική μοίρα των παιδιών τους δεν θα ορίζουν στους Έλληνες οι παραδόσεις, τα έθιμα και οι ήρωες της αρχαιοελληνικής τους ιστορίας, αλλά... ο Χαλδαίος αστρολόγος Αβραάμ και οι παρατρεχάμενοι προφήτες του! Χαρές λοιπόν και πανηγύρια, οι ευλογίες του Αβραάμ έφτασαν για τα καλά: «στους βασιλείς των πέραν των νήσων της Θαλάσσης»δηλαδή στους Έλληνες!(Ιερεμίας ΚΕ΄15-27)

Η αβρααμογενής αυτή σωτηριακή ιδέα, αρχικά πράγματι δεν ζητάει τίποτα! Έρχεται μόνο να σε "σώσει". Όταν όμως την αποδεχθείς... ξαφνικά τα θέλει όλα! Και όταν λέμε όλα... εννοούμε ΟΛΑ. Την ζωή σου, τα κτήματα σου, τα παιδία σου... αλλά κυρίως την ιστορία σου, την εξαφάνιση του παρελθόντος σου, και οπωσδήποτε, (προσέξτε) την αποδοχή της δικής της εκδοχής για το μέλλον! Πραγματικά ένας θεός, που αρχικά δεν θέλει τίποτα και ξαφνικά τα θέλει όλα!

Οι μάχες που θα δίνουν πια οι Έλληνες, δεν θα είναι στον στίβο της φιλοσοφίας ούτε στις επιστήμες και στην ανίχνευση της αρμονίας με την μητέρα φύση! Οι μάχες θα είναι όλες αρχαιοεβραϊκής έμπνευσης: «αλείψου το λαδί της ευσέβειας,έχεις παλέματα (αγώνες) παραγγελθέντα υπό των αγίων πατέρων. Την ανεξικακία λάβαινε του Μωυσέως, (για φαντάσου, ανεξίκακος ο Μωυσής!) του Ιωσήφ την σωφροσύνη, του Δαβίδ την πραότητα (!) του Ηλία... του Ησαΐα... του Ελισσαίου[7]... (και η περήφανη κατάληξη του Ιωάννη)... μάνδρευε τα πρόβατα» Ι. Χρυσόστομος περι ελπιδοσ 60.774.15 Κατά τα αλλά, αυτός είναι ο συγγράψας το «κατά Ιουδαίων»! Αν αυτό δεν είναι ύμνος στην ιστορία των Ιουδαίων, τότε τι είναι ύμνος!

Άκου... «πρόβατα»!

Πάντως, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει μια σταθερή πρόοδος! Κάποτε η συνάδελφος του Αβραάμ η Χαλδαία Κίρκη είχε μεταβάλει τους συντρόφους του Οδυσσέα σε ‘’γουρούνια’’.[8]Ναι, οι Έλληνες από ήρωες και ατίθασοι φιλόσοφοι, τρώγοντας ασταμάτητα στο ελπιδοτροφείο της νέας πίστης, έχουν μεταμορφωθεί τώρα σε μακρυμάλλικα ‘’πρόβατα’’! Η διάφορα προς το καλύτερο είναι εμφανής. Ανησυχητικό όμως παραμένει δυστυχώς ακόμα το γεγονός, ότι δεν φάνηκε ακόμα πουθενάεκείνος... ο θρασύτατος και πανούργος ελευθερωτής ο Οδυσσέας, να απαντήσει επιτέλους στον περισπούδαστο αυτόν ελπιδολόγο..: πρόβατο είσαι και φαίνεσαι...!

Ο πρώτος λοιπόν στην τάξη "πατέρας" της νέας θρησκείας των Ελλήνων, ο Χρυσόστομος Ιωάννης (για να δώσουμε λίγες ακόμα λεπτομέρειες της ανθελληνικής πατερικής δράσης), δεν ήταν μόνο άνθρωπος των ‘’χρυσόγλωσσων’’ αναθεματισμών, αλλά και δραστήριος κατάπικρος κυνηγός Ελλήνων!

Όταν έφτανε η στιγμή της δράσης, δεν δίσταζε να σηκώσει ψηλά τα μανίκια της χριστιανικής αγάπης, να πιάσει τον ρωμαϊκό νόμο απ’ τον λαιμό, και οποίον Έλληνα πάρει ο χάρος!

«Ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος... θα δείτε γιατί "μέγας") μαθών περί τας τελετάς των δαιμόνων, (οι δαίμονες φυσικά ήταν πάντα οι Έλληνες) ασκητάς πυρπολούμενουςαπό ζήλον θεού (δηλαδή, άκρως φανατισμένους καλόγερους)συνέλεξε, με νόμους δε βασιλικούς αυτούς οπλίσας (τους νομιμοποίησε και) κατά των ειδωλικών έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα (των μισθοφόρων καλόγερων!) για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς[9] δεν έλαβε απ’ τα βασιλικά ταμεία, (!) αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία της χορηγίας. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους σηκούς(Ελληνικούς ναούς) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν» Θεοδώρητου εκκλησιαστικη ιστορια - επιστολη δαμασου (Τομ. 5^ος 329/8-330/8)

Με τέτοιες ευλογημένες χορηγίες, δεν έμεινε "τίποτε" όρθιο από τον περικαλλέστερο, και πλέον εκτεταμένο πολιτισμό της ανθρωπότητας! Η "αγάπη" αφού άνοιξε την κερκόπορτα της λαϊκής αποδοχής, στην συνέχεια εκπλήρωσε το όνειρο του Αβραάμ... κατεδάφισε τον πολιτισμό των αντιπάλων και επικράτησε!

Τάδε έφη Γιεχωβάννες Χρυσόστομος! Ο μέγιστος των ελληνόγλωσσων πατέρων του χριστιανο-ελληνοφανούς πολιτισμού!

Ο «Μέγας Χρυσόστομος». Ο καλύτερος κυνηγός των επικηρυγμένων!!! Ο κατά πάσαν πιθανότητα ελληνομαθής, ελληνόγλωσσος, ελληνοφανής, αλλά απολύτως εβραιόφρων, θρησκευτικός ήρωας των σωτηριαζομένων Ελλήνων!

 

Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί, οι χριστιανοί "πατέρες" που με την φανερή βοήθεια του διαχρονικού προφήτη, μάνδριζαν Έλληνες, έγιναν τελικά οι ογκόλιθοι που με το εκτόπισμα τους σταμάτησαν την ροή των ελληνικών ιδεών, αποστραγγίζοντας σταδιακά κάθε επαφή των Ελλήνων με το πλούσιο παρελθόν τους και με το πρόσχημα της σωτήριας, πέτυχαν ουσιαστικά τον εξιουδαϊσμό των Ελλήνων!

Ο Ι. Χρυσόστομος από τις 1200 περίπου φορές που αναφέρει το όνομα «Έλλην», δεν νομίζω να βρείτε ούτε μια φορά που να μην χλευάζει ή να μην αντιπαλεύει κάθε τι Ελληνικό! Αν απ’ την άλλη δείτε τα χρυσόλογα που λέει στις άλλες 1200 φορές που αναφέρει μελιστάλακτα το όνομα του «Αβραάμ» θα καταλάβετε και την σκοπιμότητα και την διαφορά εκτίμησης.

Στο εκτενέστατο συγγραφικό του έργο, (1447 λόγοι, 240 επιστολές!) ούτε μια φορά δεν αναφέρετε για παράδειγμα οΔευκαλίων, ο αγαπημένος ήρωας κατακλυσμού των Ελλήνων, σε αντίθεση με τον Νώε που αναφέρεται 330 φορές! Ο παγκοσμίως γνωστός ήρωας Ηρακλής, δεν αναφέρεται ούτε καν χλευαστικά, ενώ ο αλεπουδοκυνηγός Σαμψών, εκθειάζεται τουλάχιστον 25 φορές. Ο Ιακώβ, 760. Ο Ισαάκ, 440. Η Σάρρα, 290. Ο Αδάμ, 830.

Απ’ την πλευρά των αναθεματισμένων Ελλήνων; Ο Ιάσονας ούτε μια φορά. Ο Οδυσσέας καμμία! Ο Αχιλλέας, μια μοναδική φορά κι αυτή υποτιμητικά! Οι συγγραφείς: Όμηρος, καμμία. Ησίοδοςμια μοναδική φορά. Ο Αισχύλος καμμία. Απ’ την άλλη μεριά της χρυσοστομικής εβραιολατρίας, ο Ιεζεκιήλ, 95. Ο Ησαΐας, 310. Ο Ιερεμίας, 310 κλπ. κλπ. κλπ.

Όταν βέβαια στα κείμενα του πέφτει το όνομα του Αβραάμ, τότε ο Ι. Χρυσόστομος εκστασιάζεται: «Αβραάμ... ολόκληρον ημίν πέλαγος ιστορίας το όνομα ήνοιξε τούτο» εισ την γενεσιν λογοσ θ΄ (54.625.19)

Για τους Έλληνες ενδεικτικές είναι οι χρυσοστομικές εκφράσεις όπως: «του μιαρού όντος Έλληνος»... «λύμη(φθίση, φθορά, αίσχος, όνειδος) τους Έλληνας κατέχει»...! «Δόγματα διεφθαρμένα οι Έλληνες γέννησαν»... «Πολλοί δε(Έλληνες) και υιούς και θυγατέρες εις σφαγή απέδωκαν δαίμονας τιμώντας»...! «Μιαρού Έλληνος φιλόσοφου το βιβλίο...» Και άλλα τέτοια κολακευτικά! Αν δε νομίζετε ότι εδώ τελειώνει ο πατερικός ανθελληνισμός... ε, πλανάσθε πλάνην οικτράν!

Ακόμα και όταν παίνευε τους Έλληνες, το έκανε χάριν υποτίμησης. Προσέξτε την παρακάτω δήλωση και θα καταλάβετε γιατί ο συνήθως χειμαρρόγλωσσος άγιος εδώ κοντοστέκετε, ξεροβήχει και μασάει τα λόγια του: «το κακό δια του αγαθού θεραπεύεται.[10] Αυτά λένε και φιλοσοφούν οι Έλληνες.Ντρεπόμεθα λοιπόν δια τούτο, που μπροστά στην τόσο ανόητη φιλοσοφία των Ελλήνων (!) εμείς κατώτεροι φαίνομεθα» Ι. Χρυσόστομος εισ τον ιωαννη (να΄γ΄) 59.286.38

Όταν συνιστάς κάτι, δεν επιτρέπετε ταυτόχρονα να το αποκαλείςανόητο, διότι φανερώνεις την ασυγκράτητη ζηλοφθονία σου.

Ο αυθεντικός όμως φθόνος του Ιωάννη, κατά της κρυστάλλινης ελληνικής φιλοσοφίας, ξεχειλίζει εδώ δικαιολογημένα, διότι το περιλάλητο: «νίκα δια του αγαθού το κακόν» (Προς Ρωμαίους ΙΒ΄21) που αποτελούσε την αγαθόμορφη βιτρίνα της νέας πίστης και που κάτω από θεια δήθεν έμπνευση πρώτος γράψε ο Παύλος... αποκαλύπτετε εδώ ως απλή δανειο-κλοπή.

Η δήλωση: «Ουδείς κακώ κακόν ιάται, αλλ’ αγαθώ το κακόν» δηλαδή πολύ καλύτερα διατυπωμένη, βρισκόταν πεντακόσια και πλέον χρόνια ενωρίτερα στα χείλη των Ελλήνων!

Ο Ιωάννης όμως είχε αμετακίνητη αίσθηση αποστολής!

Ήταν δε άνθρωπος της δράσης και θιασώτης της νίκης με κάθε μέσον! Ήταν ξετρελαμένος όχι με τις πιθανές ή τις απίθανες σοφίες των Ελλήνων, αλλά με τις πρακτικές θρησκευτικές επιδόσεις των βαρβάρων! Αισθανόταν μια απίστευτη θεολογική έκσταση, καθώς έβλεπε τους νεοφώτιστους ελπιδο-τρελαμένους βαρβάρους να διαμελίζουν τα τελευταία απομεινάρια από ελληνο-φιλοσοφικές συντροφιές, τις οποίες χωρίς καμμία αίσθηση μέτρου αποκαλεί «συμμορίες»!

Ακουστέ με τι ανυπόκριτο ενθουσιασμό, ο Ι. Χρυσόστομος, ο πανούργος αυτός συνεχιστής του αβραμικου ονείρου, θαυμάζει και κατασυγχαίρει τους φυσικούς ‘’γαμψώνυχους’’ και γαμψώγνωμους βαρβάρους, που σαν φυσικά σαρκοβόρα του πολιτισμού, εφόρμησαν ασυγκράτητα στον εύγευστο γι’ αυτούς καταδιαμελισμό των Ελλήνων: «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα. Όταν δε αυτός ο βάρβαρος και αμαθής τα της πίστης ασπασθεί, κανείς των ανθρώπων επί γης ποτέ (κάτι παρόμοιο) δεν είδε, όχι μόνο τα της πίστης ασπάζεται, αλλά και πεισμώνει («πείθη»).Καίτοι αυτό από μόνο του ένα μεγάλο είναι θαύμα (το βαρβαρικό πείσμα... που εδώ αποκαλείται ‘’θαύμα’’... σήμερα είναι παγκοσμίως γνωστό με το όνομα... αρρωστημένος φανατισμός!), ακόμα ένα ακολουθεί μεγαλύτερο που παρέχει τεκμήριο της θεοπνευστίας των (βιβλικών)λεγομένων, ότι πάντας τους ακούοντας πείθει... Ούτος ο βάρβαρος (με την επιθετική βιβλική πίστη) την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε... Όπου παλαιοτέρα εφιλοσόφουν οι της ελληνικής συμμορίας άπαντες, και εκεί (αυτός ο βάρβαρος) των δαιμόνων (Ελλήνων) γίνεται φόβος, (και) εν μεσώ των εχθρών διαλάμπει, και τον ζόφον αυτών (των Ελλήνων) σβήνει και την ακρόπολιν των δαιμόνων καταλύει... και ενώ τα μεν Ελλήνων τα πάντα σβήνουν και αφανίζονται τούτου (του βάρβαρου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται» Ι. Χρυσόστομος εισ ιωαννην 59.31.33 Ο έμμισθος βαρβαρισμός, στον μελαγχολικότερό του απόγειο!

Όταν ο Αβραάμ μέσα στον εκστασιακό του προφητισμό, έδειχνε πως για να διαλυθούν οι λαοί και τα έθνη, έπρεπε να δοθούν βορά στους φυσικούς τους διαμελιστές, δεν θα μπορούσε καθόλου να φανταστεί τέτοια επιτυχία στην εκλογή ορνιο-βάρβαρων[11] "σαρκοβόρων" σύμμαχων!

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο διασημότερος εκ των πατέρων της εκκλησίας, μπορεί να μην το ξέρατε, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό, ιστορικά στέκει απ’ την μεριά των δραστήριων διαμελιστών του Ελληνισμού! Οτιδήποτε συντριβεί, διαμελίζει, σαρώνει τον Ελληνισμό, του φαίνεται ευλογία παρά θεού και θαύμα εξ ουρανού!

 

Οι πληγές του Αβραάμ έπεσαν πάνω στους Έλληνες σε όλο το οδυνηρό τους μεγαλείο. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος όχι μόνο καυχάται στην αποτελεσματικότητα των μισθωμένων βάρβαρων του, αλλά και πανευτυχής σημειώνει το αφανιστικό για τον Ελληνισμό αποτέλεσμα:«Ο μεν γαρ Ελληνισμός πανταχού της γης εκταθείς και τας απάντων ανθρώπων ψυχάς κατασχών ούτως ύστερον μετά την τοσαύτην ισχύν και την επίδοσιν υπό της του Χριστού (χριστιανισμού) κατελύθη δυνάμεως» Ι. Χρυσόστομος κατα ελληνων 15.

Ο Ιωάννης παραδέχεται εδώ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την εκπληκτική διάδοση του Ελληνισμού και την εξασφαλισμένη υπέρ των Ελλήνων αγάπη των λαών στα πέρατα της γης! Ο Ελληνισμός μετά την καταξίωση του ως φυσικού πολιτισμικού ηγέτη, ήταν πράγματι στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας εδραίωσης!

Ο φωτοδότης Ελληνισμός, που εδώ από τον Ιωάννη Χρυσόστομο αποκαλείται: «ζόφος, και ακρόπολη δαιμόνων», είχε κατορθώσει το ακατόρθωτο, να προσελκύσει ακόμα και τους απαίδευτους λαούς της γης, στα αγαθά του Ελληνισμού και στους καρπούς της ελληνότροπης παιδείας!

Ωσότου, ο ψευδοσώστης Ιουδαιο-χαλδαισμός, είχε μια λαϊκότερη πραμάτεια από την επίπονη παιδεία των Ελλήνων! Όχι μόνο δεν συνέδραμε στην κολοσσιαία πολιτισμική επανάσταση των Ελλήνων, (ως όφειλε), αλλά σκορπώντας δωρεάν την Ιουδαϊκή "ελπιδο-πανάκεια", πλάνεψε και καταγοήτεψε τους απαίδευτους της Μεσογείου και οπαδοποιώντας τους, ανέτρεψε, δαιμονοποίησε και τελικά κατέστρεψε οτιδήποτε Ελληνικό!

Ο θρησκευτικός λαϊκισμός, χρησιμοποιώντας κάθε τύπο θεοειδών υποσχέσεων, σκλάβωσε κυριολεκτικά την λαϊκή υποστήριξη, την οποία σταδιακά μετέβαλε σε ενορχηστρωμένο φανατισμό!

Ο ίδιος ο Ι. Χρυσόστομος δεν αγνοούσε καθόλου ότι όλο αυτό οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στην υποσχεμένη παλαιοδιαθηκική άλωση των εθνών: «Σκεφθείτε μόνο όταν ελέγετο προς τον Δαβίδ: ‘’Ζήτησον παρ’ εμού και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησία σου τα πέρατα της γης’’(Ψαλμοί Β΄8) Πως μπορούσε να γνωρίζει το λεγόμενον ο Σύριος ή ο Γαλάτης ή Μακεδών ή ο Αθηναίος, αν στην ασάφεια έμεναν οι Γραφές;» Ι. Χρυσόστομος προφητειων ασαφειεσ 56.178.38

Πράγματι κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι η μοίρα (ειμαρμένη) των εθνών, από την εποχή του Αβραάμ είχε μπει σε απίστευτη πορεία αλλαγής! Οι άξεστοι, οι δειλοί οι εθελόδουλοι και οι βάρβαροι (απαίδευτοι) ήταν ανέκαθεν το μεγάλο πρόβλημα της προόδου και ο φυσικός αντίπαλος του πολιτισμού! Τώρα όμως με τον ιδεολογικό οργανωτή και ελπιδο-ταϊστή τους... είχε σημάνει για τα καλά η ώρα του νεοβαρβαρισμού!

Αντίπαλος στους μεθοδικούς κατεδαφιστές του πολιτισμού δεν φαινόταν πουθενά! Ο ορνιοσυνάκτης προφητισμός είχε πλούσιο έργο ανεμπόδιστου διαμελισμού να επιτελέσει!

 

---

[1]Τα ιδια περί ιουδαϊσμού «εν κρυπτώ», επαναλαμβάνουν σταθερά ο Ωριγένης, Ευσέβιος, Βασίλειος, Χρυσόστομος, Θεοδώρητος και άλλοι!

[2]Αν ο Ευσέβιος ήταν όχι Έλλην όπως λένε, αλλά Εβραίος στην καταγωγή, δεν ενδιαφέρει πράγματι κανέναν! Μια τέτοια όμως διαπίστωση δεν θα αποτελέσει διόλου έκπληξη! Αλώστε οι μικτοί γάμοι (Ελληνο-Εβραϊκοί) ήταν ο κανόνας στην πρωτοχριστιανική περίοδο και μπορούσε να δώσει την διπλή εθνική ταυτότητα, σε αναρίθμητους υπηρέτες της Αβραάμικης μανίας!

[3]Ένας άλλος "Ραββίνος", ο Φλέγον, υπήρξε επίσκοποςΜαραθώνος! Ένας άλλος ο Σίλας στηνΚόρινθο. Ο Σιλουανός στηνΘεσσαλονίκης... Ο Κάρπος στηνΒέροια... ένας στηνΚύπρο, άλλος στηνΚρήτηκαι άλλοι στηνΑθήνα! Σύντομα ολάκερη η Ελλάς επισκοποκρατήθη πλήρως!

[4]Για όσους δεν θέλουν να μπουν στην περιπέτεια της ατελείωτης πραγματικά ανθελληνικό-φιλεβραϊκής πατρολογίας, συνιστώ το συνοπτικό κατάλογο του Μητροπολίτη Δωρόθεου Σχολάριου: κλεισ πατρολογιασ και βυζαντινων συγγραφεων(εκδόσεις ωφέλιμου βιβλίου) όπου με την ανάγνωση μόνο των υποτίτλων, θα καταλάβετε αμέσως το γενικότερο ανθελληνικό πνεύμα των ‘’ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ’’!

[5]Ο Αβραάμ δεν θυσίασε τον γιο του, ούτε καν είχε την πρόθεση να το κάνει. Βλ.Μεγάλο ψέμα«η θυσία που δεν έγινε ποτέ»

[6]Τα παιδιά του λαών πάντοτε παραδίδονται στο όνομα μια μεγάλης ιδέας. Εδώ ο άγνωστος στους Έλληνεςεσποτισμόςτου θεού, ζητά να του παραδώσουν (χάριν σωτήριας) τα Ελληνοπούλα!

[7]Σας υπενθυμίζω, ότι ο Ελισαίος είναι ο φαλακρός προφήτης που καταράστηκε τα παιδιά όταν κορόιδεψαν την γυαλιστερή του φαλακρά και μόνο γι’ αυτό 42 απ’ αυτά πέθαναν! Β. Βασιλέων Β΄24. Βλέπε«ο ένοπλος δόλος»σελ 408 Η εκκλησία των Ελλήνων εορτάζει την ιερή αυτή φαλάκρα που κόστισε 42 παιδικές ψυχούλες στις 14/ 6^ουκάθε χρόνο!

[8]Όλα δείχνουν ότι οι σύντροφοι του Οδυσσέα, είχαν πέσει θύματα δραστικής δρόγης (μαγγανείας) και είχαν συμπεριφορά γουρουνοειδή, δηλαδή άκοσμη.

[9]Την καλοπληρωμένη ειδικότητα «βοηθός κατεδαφιστού» την ανακάλυψε με το οξύτατο πνεύμα αγάπης προς τους εχθρούς του ο Ι. Χρυσόστομος!

[10]Η αξιοθαύμαστη αυτή ελληνική δήλωση είναι:«Ουδείς κακώ κακόν ιάται,αλλ’ αγαθώ το κακόν». Πρόκειται πιθανότατα για χαμένη ρήση του Εμπεδοκλή (495-435 αι.π.Χ.!)ο οποίος έλεγε:«αγαθών απάντων αίτιο τ’ αγαθόν εστί»και«κακώ κακόν ιώμενος ουδέν»Πολύβιος 5.11.2

[11]Το αξιοπερίεργο είναι ότι έναν άξεστο βάρβαρο, οι Έλληνες ακόμα μέχρι σήμερα τον αποκαλούν «όρνιο»!!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ